RianneRobben.reismee.nl

Mijn laatste twee weken in Sydney!

Op zondag 1 november werd ik wakker bij Amy op de vloer na het Halloween feestje waar ik de vorige keer al over vertelde. Nadat we uit ontbijten waren gegaan, gingen we met zijn vieren winkelen om te kijken wat we nog nodig hadden voor onze reis. Al deze voorbereidingen zijn ondertussen bijna duurder dan de reis zelf.

Maandag en dinsdag spendeerde ik de hele dag met mijn to do lijstje afmaken (die op het moment dat ik dit publiceer nog niet eens af, oeps). In mijn verdediging, een groot deel van mijn dinsdag was ik kwijt bij de tandarts. Ik had beloofd terug te komen als ik veranderen opmerkte met mijn gebit dus toen dat die ochtend gebeurd was, eh, liet ik er geen gras over groeien. Mijn afspraak resulteerde in een afspraak bij de paradontoloog in het centrum van Sydney later die week.

Die avond toen ik wilde slapen, zag ik een spin in mijn kamer. Normaal in Nederland maakt me dat eigenlijk niets uit, maar aangezien er in Australië toch een aantal spinnen leven die je liever niet tegenkomt, besloot ik maar even naar de website van de overheid te gaan en te googelen wat ik naast mijn bed had zitten: een Australische huisspin. Niet alleen kunnen ze spinnen en bijten, maar hun gif laat je overgeven en geeft je diarree. Ja, toen durfde ik hem dus niet meer dood te knijpen met een papiertje. Dus ik naar de keuken lopen om de insectenspray te pakken (ook geweldig voor alle kakerlakken die er in en rond het huis zijn) en daar ging ik, spuitend met dat spul alsof mijn leven ervan af hing waarna ik de de spin in kwestie raakte en hij onder mijn bed verdween, niet ideaal, maar als het goed is, zou hij binnen een paar minuten sterven.

Redelijk voldaan zette ik dus de spray weer weg en berichtte iedereen dat ik na een gevaarlijke spin in maart nu ook deze spin had overleefd. Alleen ja, toen… toen bewoog er iets op mijn kussen. De spin in kwestie was dus blijkbaar nog niet dood en omhoog gekropen!

Uiteindelijk heb ik maar aan mijn host dad gevraagd of hij hem wilde weghalen.

Op woensdag sprak ik met Wendy af in het centrum van Sydney ik wilde namelijk graag nog een aantal foto's van Zomerburen in en rond het Opera house en Wendy wilde graag nog wat foto's met uitzicht op de Harbour bridge. Toen we hier foto's aan het maken waren, werden we opeens aangesproken door een fotograaf die vroeg of we het leuk zouden vinden als hij ook wat foto's zou maken met zijn professionele camera omdat de kwaliteit dan beter zou zijn. Dus ja, nu heb ik ook foto's van Zomerburen die ietsje scherper zijn haha.

Donderdag was weer een dag bij huis om aan onze reis te werken en toen had ik vrijdag mijn afspraak bij de paradontoloog. Hij bekeek mijn gebit, zei dat ik een operatie moest hebben, hoe duur die zou zijn (huilen) en dat dit het liefst zo snel mogelijk moest. De rest van de middag spendeerde ik met Wendy in de stad, meer reis aankopen doen en zeurend over het gat dat mijn operatie in mijn budget zou hebben. Rond het avondeten moest Wendy weg omdat ze naar familie in Sydney ging dus toen kreeg ik van haar nog een lijstje met dingen die ze in Hornsby moest hebben en ging ik daar met de trein naartoe om nog een uur te winkelen.

En ja, toen was ik zaterdag OOK met Wendy in de stad om nog meer aankopen te doen. Nu we bijna uit Sydney weggaan, is het toch een beetje, elke keer dat we naar het Opera house gaan kan de laatste keer zijn.

Op zondag zat ik om vijf uur in de trein omdat Wendy en ik voor onze laatste zondag in Sydney een tour hadden geboekt. We hadden al eerder geprobeerd met deze tour te gaan, maar hij was al drie keer of zo gecancelled haha. Dit keer ging hij gelukkig wel door en konden we Jervis Bay bezoeken, officieel het witste strand ter wereld.

Na een aantal plaspauzes (en een ontbijt bij de McDonald's) kwamen we aan bij Jervis Bay. Op dat moment regende het, maar aangezien je waarschijnlijk maar één keer op zo'n plek bent, besloten Wendy en ik om toch te gaan zwemmen. Met de regen word je toch nat. Na een gezamenlijke bbq met iedereen (14 man) en een wandeling langs de kust gingen we door naar Hamys Beach, een van de andere stranden in de buurt. Onze tour guide, Adam, was aan het vertellen dat doordat we eerder regen hadden gehad, het nu perfecte weer was om dolfijnen te spotten. En toen, letterlijk terwijl hij het vertelde was, keken we opzij en zwommen er op een paar meter bij ons vandaan twee dolfijnen door het water! We hebben bijna een kwartier naar hen kunnen kijken voordat ze in het diepere water verdwenen. Zo gaaf!

Nadat de dolfijnen verdwenen waren gingen we zelf zwemmen. Het water was zo helder dat je overal de hagelwitte bodem en je voeten kon zien. Om een uur of vier gingen we hier weer weg en reden naar Berry. Berry is een klein stadje in Australië dat bekend staat om zijn donuts die gegeten worden met ijs. We waren hier pas om vijf uur en helaas sluiten eigenlijk alle shops ook rond die tijd, maar er was een kraampje dat nog zes warme donuts overhad dus die hebben we met zijn allen gedeeld en daarna hebben we maar "gewoon" ijs gehaald ergens anders. Ik had die dag wat last van heimwee dus ik koos voor dropsmaak (en watermeloen).

Na het ijs en nog een paar toilet stops, kwamen we aan in Kiama, een ander dorpje langs de kust. Hier is een zogeheten blowhole, door een gat in de grond vlak boven het water, spuit het water hier om de paar tellen de grond uit een paar meter hoog de lucht in. Supertof om te zien.

Uiteindelijk kwamen we een uur later dan gepland weer aan in Sydney en was ik net voor 22 uur 's avonds in huis.

Maandag en dinsdag waren weer reis voorbereidingen in huis en kon ik de puntjes op de i zetten door te beginnen met mijn koffers inpakken en mijn backpack. In principe staat alles nu klaar zodat mijn koffer zelf pas weer open hoeft als ik weer in Nederland ben. Heel vreemd om naar een ingepakte koffer te kijken want wel, ik ga de aankomende twee maanden natuurlijk het land nog niet uit. Onder de dingen die ik meeneem naar huis, zit een hele map vol met tekeningen van Chloe en Josh.

Op woensdag vertrok ik vroeg want ik had mijn operatie! De operatie zelf duurde ongeveer driekwartier tot een uur en blijkbaar was een voorbeeldige patiënt terwijl ze met messen en naalden in mijn mond bezig waren. De twee tumoren in kwestie zijn naast het laboratorium gestuurd en begin volgende week hoor ik of ze goed-- of kwaadaardig waren. Maar aangezien er een stukje lijm precies tussen beide tumoren in, vastzat tussen mijn tanden, is het 99% zeker dat ze goedaardig zijn en veroorzaakt werden door die irritatie. Ik maak me dus eigenlijk geen zorgen. Ze moesten we wel echt deze week uit omdat ze maar bleven groeien en problemen gaven met bijvoorbeeld eten. Dus ja, nu heb ik twee gaten in mijn tandvlees, dat is dicht gebrand en dus nogal zwart is, maar als het goed is is dat allemaal terug gegroeid en normaal over ongeveer drie maanden. Als ik dus weer terug ben in Nederland over 2,5 maand zie ik er weer soort van toonbaar uit haha.

Om te vieren dat dat ding er eindelijk uit was, hebben Wendy en ik twee typische Australische pyjama's gekocht met onder andere de TIm Tam koekjes erop die ik zo graag eet.


Op donderdag had ik met Wendy en Lieke afgesproken in Chatswood. Om nu echt (!) de laatste dingen te kopen, maar Lieke kon uiteindelijk niet komen. Zowel Wendy als ik werkten ons lijstje af en we namen afscheid van de man die ons al bijna negen maanden lang voorziet in thee.

Vandaag was uiteindelijk om ook thuis dus alles af te ronden. Ik schreef deze blog, plaatst ik zometeen mijn uitgekozen foto's online (als het goed is), schreef een artikel en pakte mijn laatste spullen. Morgen neem ik na de lunch afscheid van mijn host family. Ik heb cadeautjes gekocht, maar ik zie er best tegenop na zoveel maanden. Gelukkig zie ik ze in ieder geval nog twee keer, rond Nieuwjaar en vlak voordat ik terugvlieg naar Nederland. Morgen ontmoet Lieke op Hornsby en dan reizen we samen naar Amy, waar ik samen met Wendy blijf slapen die nacht. Of, nu, ja, ‘s nachts, om half twee 's nachts vertelt onze trein naar het vliegveld en om zeven uur 's ochtends vliegen we naar Adelaide waar we om half negen 's ochtends (half elf 's zaterdagavond Nederlandse tijd) aankomen en onze reis echt begint!

Ik plaats later vandaag onze reisroute en de foto's van deze twee wken en dan zie ik jullie waarschijnlijk weer als ik in Nederland ben!

Reacties

Reacties

Marleen Lubbers

Beterschap met je bekkie

R

Sterkte met je mond. Je maakt echt veel mee. 👍

Jos

Klaar voor de rondreis, we kijken uit naar de mooie foto's.

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!

Deze reis is mede mogelijk gemaakt door:

Travel Active