RianneRobben.reismee.nl

Hightea, reptile park en bbq'en

Ik heb het gevoel dat al mijn blogs hetzelfde beginnen: wauw, het is alweer… in dit geval september. September, september, september. De maand waarin ik sowíeso thuis zou zijn, waarin ik mijn verjaardag zou vieren en mijn boek zou verschijnen. Dat ging… anders dan verwacht. Maar goed, eerst augustus.

In mijn vorige blog zei ik dat mijn eerste weekend van augustus volgepland zat en aangezien ik deze keer voor de verandering mijn foto’s eerder online had gezet, hebben jullie al kunnen zien dat ik in die eerste zaterdag met Wendy en Lieke ben wezen hightea’en. Amy zou eerst ook komen, maar die kon uiteindelijk niet meer. We besloten om een ‘sparkeling’ high tea te doen, wat inhield dat we begonnen met een glas Australische wijn, die er natuurlijk insloeg omdat we allemaal weinig gegeten van tevoren. Na de wijn gingen we over op thee (er waren meer dan twintig verschillende smaken om uit te kiezen!) De thee werd vergezeld met scones, broodjes, muffins en taartjes. Daarna hebben we de zonsondergang bekeken aan het water, met uitzicht op het opera house.

Op zondag pakte ik de trein om met Amy af te spreken en gingen we naar het Australian Reptile Park, een park volledig ingericht op verschillende Australische dieren, niet alleen kangoeroes en koala’s, maar ook krokodillen, slangen en volgens. Onze gastgezinnen waren er heel enthousiast over en het was ook echt supertof. Het was wel intens om te horen over hoeveel krokodillen aanvallen er zijn in/rond Darwin en je dan te bedenken dat ik in januari bijna voor een gastgezin daar had gekozen. In een grote vijver daar, dachten we eerst dat hij volledig leeg was en toen telden we opeens… zestien stuks.

Die woensdag op 5 augustus had ik de begrafenis van mijn opa, omdat ik in Australië zit, kon ik deze via een livestream vanuit de kerk volgen. Ik had van tevoren met de pastoor afgesproken dat hij een tekst die ik had geschreven voor zou dragen. Mijn host mom had bloemen en mijn favoriete avondeten geregeld.

Die donderdag had Josh therapie dus hoefde ik alleen Chloe uit school te halen. Aangezien het weer meezat, hebben we de lange route naar huis genomen en bijna een uur gewandeld. Dat weekend regende het en gingen Wendy en ik naar een Belgisch chocoladecafé om te schrijven. Zomerburen was op dat moment nog niet helemaal af, maar ik was alweer bezig met het boek dat (hopelijk) daarna komt.

Doordeweeks was ik nog steeds gewoon aan het werk en ging ik met Wendy hardlopen (we hebben eindelijk de 30min aangetikt). We zijn nu ook bezig met het leren van een spagaat en gaan misschien volgende maand hardlopen wisselen voor sprinttraining. Samen sporten is toch het goedkoopste dat we dagelijks samen kunnen doen terwijl we sparen voor onze reis.

In het weekend dat daarop volgde, 22 augustus, ging ik samen met Lieke, Wendy en Amy hiken en naar het strand. De lente begint in Australië op 1 september en augustus was een beetje een samenraapsel van dagen die de dertig graden aanraakten, prima lenteweer, en vijftien graden met regen. Wendy moest later die dag werken dus na de tijd ben ik nog met Lieke en Amy wezen winkelen.

Zondag was het tijd voor een typische Australische BBQ. Australiërs barbecueën ontzettend veel en het weer zat mee dus gingen Wendy, Lieke en ik naar de supermarkt om fruit, paprika’s en hamburgers. Amy reed ons naar een openbare BBQ, zoals ze die hier veel hebben en daarna ben ik nog even wezen zwemmen.

Op zondag was het ook precies een maand voordat Zomerburen verscheen en zette ik met behulp van Rima en Merel, twee Nederlandstalige auteurs en vriendinnen, een preorder actie online. Als je kunt laten zien dat je het boek al besteld hebt, krijg je een extra scene van mij en een tekening van Olivia en Ilse, gemaakt door Rima. Van alle deelnemers krijgen drie mensen Rima’s tekening ook geprint en een zelfgemaakte Zomerburen boekenlegger van Merel.

Die woensdag was Josh zijn juf jarig dus maakten we een chocoladecake versierd met bloemetjes van smarties. Chloe heeft het de afgelopen weken nogal lastig op school met haar vriendinnen dus luistert niet altijd meer even goed en toen ze niet kon helpen met de taart omdat ze nog huiswerk moest maken, voelde ik me net een politieagent. Josh daarentegen poept de laatste tijd bijna niet meer in zijn broek en geeft in plaats daarvan onwijs natte kussen.

In het laatste weekend van augustus zouden Lieke, Amy, Wendy en ik naar Jervis Bay gaan, maar dat ging niet door dus besloten we zelf een deel van die route te doen. We zaten om zes uur ’s ochtends al in de trein (Amy was bij mij blijven slapen) (kon dus nog mooi even met mijn ouders skypen) en kwamen om een uur of negen met de ferry aan bij het Royal Nationaal Park. Daar hebben we gehiked naar Wedding Cake Rock, een sneeuwwitte rots bovenop een klif die elk moment in het water kan vallen. Toen we uit het park kwamen, zijn we naar een brug gegaan die langs de Australische kust ligt met uitzicht op de oceaan. Deze zeeklif brug, is een autoweg waar je langs kunt lopen, heeft aan de ene kant enorme rotsen en aan de andere kant alleen maar water. Heel mooi om te zien. Ik hoop dat als we gaan reizen dat we er nog overheen rijden. Daarna gingen Amy, Wendy en ik uiteten.

De dertigste dan, die zondag, besloten Wendy en ik om alle stranden in het noorden van Sydney af te lopen. We begonnen in Dee Why van Curl Curl naar Freshwater beach om te eindigen in Manly. Een wandeling van bijna 6 kilometer door het zand en over rotsen, waarna we de ferry naar het centrum van de stad pakten om daar Italiaans te eten. We hadden het ons doel gemaakt bij elk strand even te zwemmen, maar ondanks dat het bijna dertig graden was, was het natuurlijk nog steeds winter en het water was dus nog niet echt opgewarmd. We hebben het wel gedaan, maar het ging niet meer zo van harte na de eerste keer…

En toen, die maandag, laatste dag van de maand, gewoon weer werken en uitkijken naar alle september plannen zoals een wijntour en het beklimmen van de Harbour Brigde. Ik dacht echt dat september mijn maand zou worden alleen dat viel die eerste dag van de maand, die dinsdag, toch een beetje tegen.

Deze blog zou eigenlijk 1 september online komen, maar dat is niet gelukt omdat mijn eerste week van september nogal… hectisch was. En hopelijk geen teken voor de rest van de maand. Die dinsdag ging ik naar de tandarts in Australië omdat ik tijdens lockdown een bultje kreeg in mijn mond en me afvroeg wat dat was, want hij werd steeds groter. Nu blijkt dat deze met een operatie verwijdert moet worden. De Australische kaakchirurg kan hem pas in december op zijn vroegst weghalen dus ik gok dus dat het handiger is om te wachten totdat ik weer in Nederland ben, maar dat wijzigt zich vast vanzelf. Ik ga in de tussentijd in ieder geval niet dood, hij doet geen zeer, hij is alleen héél, héél lelijk.

Nee, mijn 1 september was niet echt perfect haha, na de tandarts, hoorde ik dat mijn host mom is ontslagen. Er zijn nu drie opties: 1) ze vindt voor november een nieuwe baan en er verandert niets, 2) ze vindt geen nieuwe baan en ik ga parttime werken en dus ook minder verdienen of 3) ze kunnen mij helaas geen werk meer bieden en ik mag hier zo lang mogelijk blijven als ik wil of weer een nieuw gezin zoeken.

En toen ik dus over die twee dingen aan het nadenken was in de trein… liet ik mijn laptop in de coupe liggen terwijl ik uitstapte. Ik geloof dat de medewerkers konden zien dat het huilen me nader stond dan het lachen want ze waren heel behulpzaam en later die dag werd ik gebeld dat mijn laptop was afgeleverd op een halte twee uur buiten Sydney! Sluiten we toch nog redelijk positief af haha. Ik hoop dat de rest van mijn september een stuk beter wordt, we gaan het zien! Tot volgende maand!

Reacties

Reacties

Kees Bakker

Hol kop d'r veur

Irma

Komt wel goed.
Net wat Kees zegt; kop d'r veur.😘

Rita

Ik wens je toch een top september 🥳

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!

Deze reis is mede mogelijk gemaakt door:

Travel Active