Ik ben nu drie weken in Australië en ik zal maar meteen met de deur in huis vallen: ik ga wisselen van gastgezin. Momenteel ben ik in gesprek met meerdere andere families en waarschijnlijk woon ik voor het einde van de maand dus ergens anders. Ik heb nu net iets langer dan twee weken bij dit gezin gewerkt, maar helaas klikt het niet.

Bij deze dus een blog om jullie even een update te geven want naast het wisselen van gastgezin, ben ik ook een heel weekend wezen surfen, ontmoette een ton andere au pairs en was zo vaak in en rond de oceaan te vinden dat ik zo’n beetje permanent zout proef.

Twee weken geleden eindigde ik met mijn eerste werkdag dus laten we de dag daarna maar inspringen. Het spijt me alvast hoelang deze blogpost is, ik zal proberen ze korter te houden in het vervolg!

Woensdagochtend ontmoette ik Laura, een Deense au pair die bij mij in de straat woont. Samen hebben we die dag de coastal walk gedaan die langs de stranden van Sydney loopt. Deze route van ongeveer 5 kilometer begint in de wijk Bondi en eindigt Coogee. Clovelly zelf is ook onderdeel van deze route en een van de laatste stops. Foto's hiervan zijn te vinden op deze blog.

Donderdag sprak ik overdag, terwijl ik vrij was, weer met Laura af en gingen we naar Gordans Bay, een prachtige baai vlakbij Clovelly en ook onderdeel van de coastal walk. In zowel Clovelly als in Gordans Bay is het water zo helder dat je er geweldig kunt snorkelen.

Vrijdag werkte ik de hele dag van zeven uur ’s ochtends tot zeven uur ’s avonds.

Nu klinkt dat als een redelijke eerste week waarbij ik overdag een stuk meer vrije uren heb dan in Spanje het geval was, maar het was niet ideaal.

Op donderdag moesten mijn beide host kids eerder opgehaald worden van school omdat de jongste onder de uitslag zat. Bij de dokter hebben ze vervolgens allerlei testen gedaan om uit te sluiten of ik niet per ongeluk een coronavirus had meegenomen tijdens mijn overstap in China. (Het antwoord is ‘nee’). En de oudste was zo dol op hun oude au pair dat hij meerdere keren per dag in mijn gezicht schreeuwde, krabde, beet en sloeg onder de mededeling dat ze mij hier helemaal niet willen hebben. Hij probeerde zelfs een keer op me te plassen. Ik ben zelden zo blij geweest dat het weekend was.

Zaterdag sprak ik af in de stad met Wendy en Amy, twee au pairs waarmee ik ook naar Sydney ben gevlogen vanuit Nederland. Aangezien het ontzettend warm was, hebben we voornamelijk door de stad gedwaald samen met Sophie, een Deense au pair die we tijdens de introductie ontmoette. We spraken aan het eind van de middag af en hadden het over onze gastgezinnen. Ik vroeg me af of het typisch was voor de Australische cultuur of dat het meer aan mijn gastgezin lag dat ik me niet echt opgenomen voelde in het gezin terwijl ik juist daarom weer zo graag weer au pair wilde worden.

Op zondag sprak ik opnieuw met Wendy en Amy af en deden we gezamenlijk de coastal walk. Het was iets kouder dan eerder die week met Laura, en ik kon ze introduceren aan het Australische katervoedsel: de sandwich met bacon en ei.

Op maandag werkte ik weer een hele dag, maar doordat de jongens zwemles hadden, kon ik in principe een uur aan de kant zitten en pauze houden. Aangezien de ouders deze hele week een sap dieet volgden, kookte ik mijn eigen avondeten.

Op dinsdag ging ik zodra ik vrij was met Laura en Pia, een Duitse au pair, naar Bondi om onze WWCC-aanvraag te regelen. Dit is document dat iedereen die in Australië met kinderen wil werken, moet aanvragen en het is drie jaar geldig. Dit betekent dat ik de aankomende drie jaar in Australië met kinderen zou mogen werken als bijvoorbeeld au pair, maar ook in een kinderopvang.

Hierna zijn we naar een supermarkt gegaan zodat ik Australische varianten van oreo’s kon kopen, onder andere Red Velvet Cake, Pure Chocolade met Sinasappel en Honing met Cream. Met de jongens speelde ik, nadat ik ze had opgehaald van school, de hele middag in de zandbak. De oudste vond het nog steeds heel moeilijk dat hun oude au pair is vertrokken en nam de moeite om in mijn waterfles te spugen.

Woensdag en donderdag spendeerde ik overdag met Laura op het strand. Woensdag gingen we naar het strand van Clovelly en donderdag, toen het weer opeens slechter begon te worden, waren we in Coogee. Hier kocht ik weer een nieuwe variant van de typisch Australische timtam koekjes: vanille met oreo. Met de kinderen ging het ondertussen steeds beter en we hadden een boel lol die middagen. Al bleef het redelijk heftig, op woensdag klikte de oudste zich los uit de kinderwagen en rende weg omdat hij zijn oude au pair terug wilde. Ontzettend sneu en lastig voor dat jongetje, maar ook bijzonder gênant om hem een halve straat lang te achtervolgen.

Donderdagavond nadat ik klaar was met avondeten spraken de ouders me aan. In eerste instantie vond ik dit nogal vreemd want normaal als ik klaar ben met werken voel ik me nogal de woonkamer uitgekeken. Ze benoemden dat ze de huidige situatie niet vonden werken en dat hun vorige au pair een stuk sneller mee kon lopen in hun ritme. Ze vertelden me dat ik hun huishouden meer- in plaats van minder stressvol maakte. Dat viel eigenlijk nogal rauw op mijn dak omdat ik juist het gevoel dat dat mijn relatie met de kinderen beter werd en ze minder praatte over hun oude au pair. Ze werden in ieder geval minder agressief en luisterden beter. Ook kreeg ik langzamerhand meer spontane knuffels.

Vrijdag had ik de kinderen weer de hele dag, maar ik kon twee uur eerder stoppen met werken omdat ik een surfkamp had geboekt! Laura was al eerder die ochtend vrij en we waren van plan de jongens samen mee te nemen naar het park, maar het regende ondertussen zo hard dat we spelletjes hebben gedaan in de woonkamer.

Vrijdagavond kwam ik dus aan op surfkamp en het was geweldig! Na twee uur in de bus te hebben gezeten, had ik een handvol nieuwe au pairs ontmoet waarmee ik een kamer deelde. Een van hen is au pair in een gezin waar ik ook een aantal keer mee geskyped heb! Ook zag ik mijn eerste Australische buidelrat. Ze zijn iets groter dan de gemiddelde kat en een stuk steviger gebouwd.

Op zaterdag begonnen we vroeg in de ochtend met twee uur surfen. Het regende, maar goed, je wordt toch nat in het water. Deze eerste twee uur heb ik voornamelijk vallend doorgebracht. Ik had een iets te klein surfboard waardoor ik te ver naar voren leunde en steeds kopje onderging. De twee uur daarna, het weer was ondertussen nog slechter geworden, lukte het me om daadwerkelijk op het surfboard te gaan staan. Later die avond sprak ik veertig minuten met Smart Au Pairs over de situatie in het gastgezin en ging samen met andere mensen van het surfkamp naar een pub.

Zondag volgde er nog twee uur surfles. De weercondities waren ondertussen zo slecht dat onze surfinstructeurs vertelden dat ze op dat strand nog nooit zo’n hoge vloed hadden gezien. De wind stond verkeerd waardoor de golven elkaar snel opvolgden en afbraken en stromingen die normaal dieper onderwater zitten en water terug de oceaan insturen, kwamen naar boven. De laatste keer dat er zoveel regen viel in Sydney was drie jaar(!) geleden.

Ondanks de weercondities vond ik het surfen echter echt geweldig en ik ga het zeker blijven doen zolang ik in Australië ben. Blijkbaar bestaat er dan toch een sport waar ik daadwerkelijk aanleg voor heb!

Zondagavond waren de kinderen nog wakker toen ik terugkwam en gaven me knuffels en zeiden hoeveel ze me hadden gemist. De oudste zei vorige week al dat ik het uit moet maken met mijn vriend omdat hij mijn vriendje wil zijn. Alles bij elkaar maakte dat het wel echt heel lastig om de moeder aan te spreken over mijn gesprek met Smart Au Pairs. Mijn band met de kinderen wordt steeds beter en ik vind ze soms echt geweldig. Het is lastig om dan aan te geven dat je je geen onderdeel voelt van het gezin. De moeder (de vader is twee weken op werktrip) zei echter dat ze me helemaal begreep en het met me eens was. Hun gezin is erg op zichzelf en ze merkte ook wel dat dat niets voor mij was.

Dus, wat betekent dit nu?

Maandag werkte ik de hele dag en had ik het ontzettend leuk met de jongens. De moeder ging uiteten en de oudste en ik zijn samen in slaap gevallen in zijn bed. Ondertussen zijn zowel het gezin als ik weer op de website van Smart Au Pairs geplaatst en ben ik alweer gematched aan drie gezinnen. Totdat zowel het gastgezin als ik een nieuwe match hebben, blijf ik hier wonen en werken. Gemiddeld genomen zou dat ongeveer twee weken zijn.

Ik hou jullie op de hoogte!