RianneRobben.reismee.nl

Aankomst in Sydney

Mijn eerste blog vanuit Sydney!

De vorige keer zei ik dat ik alleen mijn verzekering nog maar hoefde te regelen voordat ik kon vertrekken maar dat viel flink tegen. Doordat ik langer dan drie maanden buiten Nederland werk, moest ik mijn Nederlandse verzekering stopzetten, maar doordat het eind december was, dacht iedereen dat ik in plaats daarvan van verzekering wilde veranderen. In een week tijd sprak ik de Sociale verzekeringsbank, drie verschillende afdelingen van de belastingdienst en drie verzekeringen. Daarna kwam nog mijn internationale rijbewijs, een workshop in Venray van Travel Active én nou ja, jullie snappen het.

Vlucht

Op 21 januari 2020 vloog ik om 13.30 vanaf Schiphol naar Guangzhou in China. Alle vijf au pairs die meegingen op de groepsreis moesten om 9.00 op het vliegveld zijn. We moesten even wachten tot iemand van Travel Active er was, maar daarna konden we inchecken en onze koffers afgeven. Hier ontstond er wat lichte stress want onze overstap zou maar 1,5 uur duren en volgens KLM zouden we onze koffers in China weer opnieuw moeten opzoeken en inleveren.

Ik had de meeste andere au pairs voor die tijd nog niet ontmoet, maar na een vlucht van 10 uur kwamen we allemaal heelhuids aan in China. Amy, Wendy en ik zaten op dezelfde rij naast elkaar en zijn ook allemaal in/ of in de buurt van Sydney terechtgekomen.

In China, na het aanspreken van meerdere mensen, en meerdere controles bleek dat we onze koffers niet hoefden ophalen. Ons vliegtuig naar Sydney was ondertussen al begonnen met boarden, maar we hebben het gered! Toen ik het vliegtuig inliep, zag ik echter dat een man foto’s van mij maakte. Ik heb hier toen een stewardess over aangesproken en zij en haar supervisor hebben de man vervolgens geconfronteerd en toegekeken hoe hij de foto’s verwijderde.

Introductieprogramma Sydney

Na nog een vlucht van negen uur, landde ik woensdagochtend om een uur of 11 Nederlandse tijd in Sydney. Ik zat tijdens deze vlucht aan het raam en kon het opera house en dolfijnen zien! Na, ook hier, meerdere controles, konden we de aankomsthal in om de buitenlandse au pairs te ontmoeten waarmee de gezamenlijke introductie zouden hebben voordat we naar onze gastgezinnen zouden gaan. We werden opgehaald op het vliegveld door Natalie, zij is zelf Belgische en woont momenteel in Australië.

Na aankomst in het hostel in het centrum van Sydney, kregen we een mapje met informatie en konden we naar bed.

Donderdag zaten we om half negen aan het ontbijt voordat we met zijn allen de stad ingingen. In eerste instantie zouden we onze WWCC aanvragen (lijkt op een VOG, maar dan voor iedereen in Australië die met kinderen wil werken), maar doordat ze de regels begin januari hebben aangepast, kon dat niet meer. Wel konden we allemaal Timtams proberen, een soort Australische koekjes.

Hierna zijn we naar een telefoonwinkel gegaan en kreeg iedereen een Australisch nummer en gingen we naar de reispartner van onze Australische au pair organisatie om te praten over alle reismogelijkheden die we hier hebben. Dan gaat het allemaal toch wel heel erg kriebelen. We sloten de ochtend af met een informatieve powerpoint presentatie.

In de middag zouden we een ‘treasure hunt’ doen door de stad, maar halverwege was er iemand flauwgevallen, hadden mensen gehyperventileerd en moest ik zelf overgeven door de hitte. Het blijkt dat er niet veel schaduw is in Sydney, maar dat het er wel drieënveertig graden kan worden. Dat is toch heel anders dan de temperaturen die ik gewend was uit Nederland. Ik heb daarna nog wel een halve pizza gehad en een aantal au pairs en ik zijn zelfs daarna nog naar de KFC geweest voor een tweede keer avondeten.


Vrijdag dan, het weer was in ieder geval beter. We zaten aan dertig graden met motregen. Na het ontbijt liepen we naar het Customs House voor een drie uur durende cursus kinder EHBO. Ik had ook al een cursus gehad van Travel Active tijdens de workshop, maar bepaalde ritmes bijvoorbeeld met reanimeren zijn toch anders hier. Ook kregen we informatie over alle dieren in Australië die je, eh, dood kunnen maken. Of in ieder geval, stevig pijn doen. Hierna volgde een typisch Australische BBQ in het midden van een park voordat we onze Australische bankrekeningen op gingen zetten. En aangezien we daarna niet het tweede deel van de WWCC-verklaring konden doen, waren we om drie uur ´s middags al vrij. Een bankrekening, pas voor het openbaar vervoer en simkaart rijker dan twee dagen geleden. En dus hebben we, voordat we teruggingen naar het hostel, met zijn allen nog ijs gehaald. Het eten is hier in verhouding wel erg duur, omgerekend betaal je een euro of vier voor het kleinste ijsje dat ze hebben

Met de au pairs waarmee ik op een kamer sliep, ben ik diezelfde avond nog weer naar het Opera house geweest. We wilden om 19 vertrekken, maar waren eerst weer in slaap gevallen. Onze kamer in het hostel had geen airco dus soms was het om half twee ´s nachts al vijventwintig graden en werden we met zijn allen massaal wakker. En met drieënveertig graden tijdens de ´treasure hunt´ een dag eerder had het opera house me gestolen kunnen worden.

Zaterdag werden zes van de acht au pairs opgehaald door hun gastgezin en bleven een au pair uit Denemarken die pas volgende maand bij haar gastgezin begint en ik, alleen over en dus besloten we om nog een keer naar het Opera house te gaan zodat we het een keer goed bij dag en nacht gezien hadden. In verband met Australian day op zondag, waren ze druk bezig met voorbereidingen treffen en werd het volkslied gezongen. Hierna hebben we nog een poos door de Botanische tuinen van Sydney gewandeld en zijn naar de reisorganisatie geweest waar we eerder die week met de oriëntatie waren om onze reisplannen te bespreken.

Aangezien vrijwel alle au pairs vertrokken waren, had ik die avond drie nieuwe kamergenootjes in het hostel. Drie jongens. Blijkbaar had de host mom een girls-only room voor mij geboekt, maar is dat niet goed doorgekomen.

Zondagochtend landde mijn gastgezin weer op Australische bodem na een nachtvlucht uit Bali en werd ik opgehaald voor het hostel door een Uber. Een van de jongens uit het hostel had een briefje op mijn bed gelegd terwijl ik lag te slapen om mij veel succes te wensen.

Eerste dagen bij het gastgezin

Toen ik zondag bij het gezin aankwam, lagen de jongens net in bed omdat ze tijdens de vliegreis geslapen hadden. De moeder liet mijn kamer zien, ik heb mijn eigen verdieping in het huis, en toen de jongens wakker werden kon iedereen zijn cadeautjes uitpakken en hebben we gezamenlijk geluncht met enorme broodjes met daarop bacon en ei. De jongens vonden de klompen die ik voor hen had meegebracht geweldig!

Eigenlijk vrij snel daarna vertrokken de ouders naar een bruiloft en kwamen opa en oma om op te passen. In eerste instantie wilde ik in huis blijven om de jongens beter te leren kennen, maar de grootouders moedigden mij aan om vooral de omgeving te ontdekken en dus ben ik later die middag naar het strand gelopen dat aan het eind van de straat ligt.

De grootouders gingen om 18 naar huis en dus moest ik oppassen totdat de ouders er weer zouden zijn rond een uur of 23-24. De bedoeling was dat de jongens de hele tijd zouden doorslapen, maar om 21 werden ze allebei huilend wakker. Jetlag. Een uur later lagen ze allebei weer in bed, maar Billy, de oudste wilde dat ik bij hem bleef zitten totdat zijn moeder er weer was dus ik heb nog 1,5 uur in zijn kamer gezeten daarna.

Maandag was iedereen nog vrij in verband met Australian day en dus kon ik uitslapen. Ik werd redelijk vroeg wakker door de vogels die ze hier hebben. Ze zijn vrij luid en hun geschreeuw lijkt op kinderen die keihard ´au´ roepen. Niet heel erg ontspannend. Het gezin was op bezoek bij familie dus in de ochtend had ik het huis voor mezelf voordat we gezamenlijk gingen lunchen. In de middag hebben ze mij de omgeving laten zien en die avond gingen we uiteten. De kinderen hebben nog steeds last van hun jetlag dus zeker op het einde, toen het een uur na hun normale bedtijd was, werden ze heel huilerig. Die avond zag ik ook mijn eerste Australische spin, er zat een Huntsman in mijn kamer. Ze zijn ongevaarlijk en eten kakkerlakken dus ik heb hem maar gewoon laten zitten, ook al zijn ze nogal groot en kunnen ontzettend snel rennen en springen.

Dinsdag dan, ik begon om 7 uur ´s ochtends met werken. De moeder was er in de ochtend om te laten zien waar de jongens drie dagen in de week naar school gaan. Beide jongens hadden nog steeds last van hun jetlag dus tijdens het ontbijt en tandenpoetsen viel de oudste weer een aantal keer in slaap. Toen ik terugkwam om 9 uur heb ik het avondeten voorbereid en gewerkt aan de opmerkingen op mijn manuscript die ik van de redacteur had gekregen.

Om 15 uur vervolgens met de bus de jongens weer opgehaald van school. Het gezin woont bovenop een heuvel dus ik moet de jongens naar boven duwen terwijl ze in een tweepersoonswandelwagen zitten. Ik kom straks terug met enorme kuiten! (Maar die heb ik nu nog niet, dus ik heb de oudste op 75% uit de wandelwagen gehaald om naast me te lopen). In de bus deed ik trouwens echt alles fout, ik stapte aan de verkeerde kant uit, stond op de verkeerde plaatst, kon niet meteen inchecken, maar iedereen was super vriendelijke en behulpzaam.

Vervolgens hebben we een uur in de tuin gespeeld: gefietst, op de trampoline, rondgerend. En hierna heb ik om 17 het avondeten weer opgewarmd voor ze. Door hun jetlag hadden ze nog steeds geen honger dus het kostte mij echt een uur voordat ze hun eten ophadden en vervolgens wilden ze niet in bad want ‘ze waren nog niet moe,’ terwijl ze letterlijk humeurig zijn door het slaaptekort. Maar goed, in bad gedaan, verhaaltjes voorgelezen, speelgoed opgeruimd en daarna was de moeder er weer die ze definitief naar bed bracht.

Morgen mijn tweede ‘echte’ werkdag dus, ben benieuwd. Het gevoel is in ieder geval wel positief. Ik heb foto’s van de introductie aan de blog toegevoegd en ik zal morgen nog een aantal plaatsen van de suburb waar ik woon. Ik hou jullie op de hoogte (geen idee hoe regelmatig). Groetjes uit Australië!

Reacties

Reacties

Marleen Lubbers

Leuk te lezen hoe het er aan de andere kant van de wereld met je gaat

Rita

Mooi, Rianne, lees met plezier je blog. Geniet in Sydney.

Irma

Ben benieuwd naar jouw volgende verhaal.

Jos

Mooi verhaal.
Schrijf zo door.

Oma lubbers

Hé, oma Lubbers vind het ook mooi om te lezen. Ik laat haar elk nieuw verhaal wel even lezen.

José

Mooi om je zo te volgen, veel succes en plezier

Marleen Rolfes

Wat fijn dat iedereen zo aardig en behulpzaam voor je is. Veel plezier.

Opa en oma

Wij hebben je verhaal gelezen.
Veel succes , groetjes

Gezinus

Super mooi om te lezen Rianne en wat doe je het goed,heel veel waardering voor jou en super trots op jou

Mister K

Benieuwd naar de foto's. Lijkt me prachtig land.

Angela

Super leuk om te lezen wat je daar allemaal doet en meemaakt.Vind het heel knap van je!

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!

Deze reis is mede mogelijk gemaakt door:

Travel Active