Reisroute Australië

Hoi iedereen,

Dit is dan echt mijn laatste blog voordat ik ga reizen en hierin kun je dag per dag zien wat Amy, Wendy en ik aan het doen zijn. Ik probeer elke dag een foto te posten op onze gezamelijke instagram account: RWA.in.AUS en ik zal ook kijken of ik genoeg bereik heb om misschien een keer in de week of twee weken een aantal foto’s op Facebook te zetten. Ik weet niet hoeveel bereik ik ga hebben, maar elke keer als jullie deze blog erbij pakken kunnen jullie dus precies zien waar ik die dag ben!

Op zondag 15 november vliegen we naar Adelaide en gaan met een gehuurde auto naar Lake Bumbunga, dit is een roze meer gelegen tussen Lochiel en Bumbunga. Aangezien je in Australië alleen een auto mag huren als je boven de 21 bent, zal ik al het rijden doen deze twee maanden.

Op maandag 16 november doen we een wijn- en chocoladetour dichtbij Adelaide en op 17 november bezoeken we het centrum van Adelaide zelf.

Op woensdag 18 november zijn we overdag nog in Adelaide en pakken we ’s avonds onze eerste Greyhound bus! Rond een uur of 23 (of 13 in Nederland) komen we aan in Port Augusta.

Die donderdag dan, checken we ´s ochtends alweer uit en gaan met een gehuurde autp naar de Flinders Rangers. Dit is een rotsformatie die op ongeveer 2 uur rijden enkele reis van Port Augusta ligt en onderdeel is van een groot nationaal park op de grens van de bewoonde wereld en de woestijn. Die avond pakken we weer de Greyhound en reizen door naar Coober Pedy.

Op vrijdag 20 november komen om 6 uur ´s ochtends aan in Coober Pedy. Coober Pedy is een klein stadje dat door de hitte volledig onder de grond is gebouwd en iedereen dus ook onder de grond naar de kerk gaat, eet en slaapt.

Zaterdagochtend vertrekken we vervolgens weer met de Greyhound en komen we rond de middag aan in Alice Springs, dat ongeveer in het midden van Australië ligt. We hebben op dat moment in minder dan een week tijd al zo´n duizend kilometer afgelegd. De namiddag is dan ook vooral om rustig Alice Springs te verkennen.

Op zondag 22 november huren we overdag een auto voor een meerdaagse routetrip aangezien er geen tours meer gaan in dit gebied. Op zondag bezoeken we Kings Canon en de Garden of Eden, op maandag faan we naar Uluru en Kata Tjuta en op dinsdag naar de Kings Creek Station Ranch. Dinsdagavond komen we uiteindelijk dan weer aan in Alice Springs en leveren de auto weer in.

Op woensdag 25 november hebben we de hele dag in Alice Springs voordat we ´s avonds weer met de Greyhound gaan en onze langste busreis hebben, namelijk meer dan zestien uur

Op donderdag 26 november komen we ´s ochtends aan in Katherine waar we ook weer een auto huren voor twee dagen. Die donderdag rijden we naar Nitmiluk National Park, waarvan de hoofdingang ongeveer 30km van Katherine ligt en waarvan je bij Gorge Road of de Edith Falls kunt komen. Die vrijdag rijden we vervolgens naar Bitter Springs en de Mataranka Thermal Pools. Deze liggen op ongeveer een uur van Katherine. Om vijf uur ’s avonds leveren we de auto weer in.

Dat weekend hebben we de zaterdag zelf, de 28ste, om Katherine zelf te ontdekken en naar de Katherine Hot Springs te gaan en op zondag pakken we dan vervolgens weer de Greyhound voor onze laatste stop in het centrum van Australië: Darwin.

Op maandag 30 november huren we vervolgens ook weer een auto en rijden naar het grootste park van Australië, Kakedu. Hier bezoeken we onder andere South Alligator River en Nourlangie en misschien ook de Gunlom infinity pool. De dag daarop voordat we onze auto weer moeten inleveren gaan we naar Litchfield National Park en bezoeken daar onder andere de Wangi Falls en eventueel ook de Tolmer Falls en Buley Rockhole. We gaan hier rond half drie weer weg om de auto weer in te leveren en spenderen de avond in Darwin.

Op woensdag 2 december en donderdag 3 december hebben we twee dagen in Darwin om de stad zelf te ontdekken, je kunt hier onder andere gratis zwemmen in Darwin’s Waterfrond en het grootste winkelcentrum van Australië zit hier. Ook is hier een groot park waar je met krokodillen kunt zwemmen.

Op vrijdag 4 december vertrekken we na een ochtend in Darwin naar het vliegveld. Rond negen uur ’s avonds komen we na een vlucht van ongeveer drie uur in Cairns aan.

Met Sinterklaas doen we een dagtour naar het Daintree rainforest en de dag daarop 6 december gaan we snorkelen en duiken bij het Great Barrier Reef! Cairns is letterlijk de stad waar we hoogte en dieptepunten opzoeken want na een rustige 7 december in Cairns zelf, gaan we de 8ste in de ochtend parachutespringen en in de middag bungeejumpen.

Negen december zit onze tijd in Cairns erop en vertrekken we ’s ochtends met de Greyhound naar Mission Beach waar we de hele dag hebben om het strand te ontdekken. Op donderdag 10 december pakken we dus bus naar Townville voor nog een stranddag waarna we vrijdag met de boot naar Magnetic Island gaan, dat daar voor de kust ligt. Op dit eiland gaan we onder andere snorkelen en de grootste koala populatie van Australië zien.

Op zaterdag 12 december verlaten we in de middag Townville en reizen door naar Airlie Beach, waar we in de avond aankomen. Hier worden we zondagvroeg opgehaald om met een jacht naar de Whitsundays te waren. Dit is een eilandengroep die bekend staat om het zachtste strand ter wereld. We komen maandagavond weer terug in Airlie Beach en blijven hier vervolgens nog tot dinsdagavond.

Op dinsdag 15 december pakken we namelijk de nachtbus naar Hervey Bay. Dit is onze langste busreis aan dit de oostkust en duurt ongeveer 14 uur. Hier komen we woensdagochtend rond 7 uur aan. Onze tour hier is nog niet bevestigd, maar we hebben hier of een hele dag aan het stand of we gaan een middag met motors de kust verkennen!

Na ongeveer 24 uur in Hervey Bay pakken we op donderdag 17 december in de ochtend de greyhound naar Rainbow Beach waar we in het begin van de middag aankomen en de hele dag hebben.

Vrijdagochtend 18 december worden we vervolgens vroeg in de ochtend bij ons hostel opgehaald en gaan op tour naar Fraser Island waar onder andere de bekende dingo’s leven. Zaterdagavond worden we na een trip van anderhalve dag weer afgezet bij ons hostel.

Op zondag 20 december vertrekken we rond de lunch met de Greyhound naar Noosa, een korte busrit van ongeveer een tot twee uur. We hebben de rest van de dag om rond het strand te hangen. Ook op 21 december zijn we nog in Noosa en kunnen onder andere naar de Fairy Pools wandelen.

Op dinsdag 22 december komen we aan in de hoofdstad van de staat Queensland, in Brisbane. We zijn een aantal dagen in Brisbane en vieren er onder andere ook kerstavond. Op vrijdag 25 december na een kerstontbijt en lunch, pakken we de Greyhound voor een uurtje om de rest van eerste kerstdag aan het strand in Surfers Paradise door te brengen. Ook tweede kerstdag spenderen we hier volledig aan het strand.

Op zondag 27 december trekken we met de greyhound de grens weer terug over naar New South Wales, de staat waarin ook Sydney ligt. In de middag komen we aan in Byron Bay waar we een auto huren en familie van mij op gaan zoeken.

Maandag 28 december en dinsdag 29 december zijn vervolgens om door te brengen in Byron Bay zelf waarna we die avond de nachtbus terug naar Sydney pakken. Hier komen we 30 december in de ochtend aan. Na nog een volle dag in Sydney hopen we hier de 31ste ook het vuurwerk te kunnen zien.

En ja, dan… we vliegen, als alles goed gaat, op 19 december met zijn allen terug naar Nederland, waar we 20 december in de ochtend aankomen. In de bijna drie weken die we nog overhebben nadat we terug zijn gekomen in Sydney hopen we nog Tasmanië te zien, the great ocean road en om te kanoën onder de Harbour Brigde. We gaan het zien. Zie jullie snel!

Mijn laatste twee weken in Sydney!

Op zondag 1 november werd ik wakker bij Amy op de vloer na het Halloween feestje waar ik de vorige keer al over vertelde. Nadat we uit ontbijten waren gegaan, gingen we met zijn vieren winkelen om te kijken wat we nog nodig hadden voor onze reis. Al deze voorbereidingen zijn ondertussen bijna duurder dan de reis zelf.

Maandag en dinsdag spendeerde ik de hele dag met mijn to do lijstje afmaken (die op het moment dat ik dit publiceer nog niet eens af, oeps). In mijn verdediging, een groot deel van mijn dinsdag was ik kwijt bij de tandarts. Ik had beloofd terug te komen als ik veranderen opmerkte met mijn gebit dus toen dat die ochtend gebeurd was, eh, liet ik er geen gras over groeien. Mijn afspraak resulteerde in een afspraak bij de paradontoloog in het centrum van Sydney later die week.

Die avond toen ik wilde slapen, zag ik een spin in mijn kamer. Normaal in Nederland maakt me dat eigenlijk niets uit, maar aangezien er in Australië toch een aantal spinnen leven die je liever niet tegenkomt, besloot ik maar even naar de website van de overheid te gaan en te googelen wat ik naast mijn bed had zitten: een Australische huisspin. Niet alleen kunnen ze spinnen en bijten, maar hun gif laat je overgeven en geeft je diarree. Ja, toen durfde ik hem dus niet meer dood te knijpen met een papiertje. Dus ik naar de keuken lopen om de insectenspray te pakken (ook geweldig voor alle kakerlakken die er in en rond het huis zijn) en daar ging ik, spuitend met dat spul alsof mijn leven ervan af hing waarna ik de de spin in kwestie raakte en hij onder mijn bed verdween, niet ideaal, maar als het goed is, zou hij binnen een paar minuten sterven.

Redelijk voldaan zette ik dus de spray weer weg en berichtte iedereen dat ik na een gevaarlijke spin in maart nu ook deze spin had overleefd. Alleen ja, toen… toen bewoog er iets op mijn kussen. De spin in kwestie was dus blijkbaar nog niet dood en omhoog gekropen!

Uiteindelijk heb ik maar aan mijn host dad gevraagd of hij hem wilde weghalen.

Op woensdag sprak ik met Wendy af in het centrum van Sydney ik wilde namelijk graag nog een aantal foto's van Zomerburen in en rond het Opera house en Wendy wilde graag nog wat foto's met uitzicht op de Harbour bridge. Toen we hier foto's aan het maken waren, werden we opeens aangesproken door een fotograaf die vroeg of we het leuk zouden vinden als hij ook wat foto's zou maken met zijn professionele camera omdat de kwaliteit dan beter zou zijn. Dus ja, nu heb ik ook foto's van Zomerburen die ietsje scherper zijn haha.

Donderdag was weer een dag bij huis om aan onze reis te werken en toen had ik vrijdag mijn afspraak bij de paradontoloog. Hij bekeek mijn gebit, zei dat ik een operatie moest hebben, hoe duur die zou zijn (huilen) en dat dit het liefst zo snel mogelijk moest. De rest van de middag spendeerde ik met Wendy in de stad, meer reis aankopen doen en zeurend over het gat dat mijn operatie in mijn budget zou hebben. Rond het avondeten moest Wendy weg omdat ze naar familie in Sydney ging dus toen kreeg ik van haar nog een lijstje met dingen die ze in Hornsby moest hebben en ging ik daar met de trein naartoe om nog een uur te winkelen.

En ja, toen was ik zaterdag OOK met Wendy in de stad om nog meer aankopen te doen. Nu we bijna uit Sydney weggaan, is het toch een beetje, elke keer dat we naar het Opera house gaan kan de laatste keer zijn.

Op zondag zat ik om vijf uur in de trein omdat Wendy en ik voor onze laatste zondag in Sydney een tour hadden geboekt. We hadden al eerder geprobeerd met deze tour te gaan, maar hij was al drie keer of zo gecancelled haha. Dit keer ging hij gelukkig wel door en konden we Jervis Bay bezoeken, officieel het witste strand ter wereld.

Na een aantal plaspauzes (en een ontbijt bij de McDonald's) kwamen we aan bij Jervis Bay. Op dat moment regende het, maar aangezien je waarschijnlijk maar één keer op zo'n plek bent, besloten Wendy en ik om toch te gaan zwemmen. Met de regen word je toch nat. Na een gezamenlijke bbq met iedereen (14 man) en een wandeling langs de kust gingen we door naar Hamys Beach, een van de andere stranden in de buurt. Onze tour guide, Adam, was aan het vertellen dat doordat we eerder regen hadden gehad, het nu perfecte weer was om dolfijnen te spotten. En toen, letterlijk terwijl hij het vertelde was, keken we opzij en zwommen er op een paar meter bij ons vandaan twee dolfijnen door het water! We hebben bijna een kwartier naar hen kunnen kijken voordat ze in het diepere water verdwenen. Zo gaaf!

Nadat de dolfijnen verdwenen waren gingen we zelf zwemmen. Het water was zo helder dat je overal de hagelwitte bodem en je voeten kon zien. Om een uur of vier gingen we hier weer weg en reden naar Berry. Berry is een klein stadje in Australië dat bekend staat om zijn donuts die gegeten worden met ijs. We waren hier pas om vijf uur en helaas sluiten eigenlijk alle shops ook rond die tijd, maar er was een kraampje dat nog zes warme donuts overhad dus die hebben we met zijn allen gedeeld en daarna hebben we maar "gewoon" ijs gehaald ergens anders. Ik had die dag wat last van heimwee dus ik koos voor dropsmaak (en watermeloen).

Na het ijs en nog een paar toilet stops, kwamen we aan in Kiama, een ander dorpje langs de kust. Hier is een zogeheten blowhole, door een gat in de grond vlak boven het water, spuit het water hier om de paar tellen de grond uit een paar meter hoog de lucht in. Supertof om te zien.

Uiteindelijk kwamen we een uur later dan gepland weer aan in Sydney en was ik net voor 22 uur 's avonds in huis.

Maandag en dinsdag waren weer reis voorbereidingen in huis en kon ik de puntjes op de i zetten door te beginnen met mijn koffers inpakken en mijn backpack. In principe staat alles nu klaar zodat mijn koffer zelf pas weer open hoeft als ik weer in Nederland ben. Heel vreemd om naar een ingepakte koffer te kijken want wel, ik ga de aankomende twee maanden natuurlijk het land nog niet uit. Onder de dingen die ik meeneem naar huis, zit een hele map vol met tekeningen van Chloe en Josh.

Op woensdag vertrok ik vroeg want ik had mijn operatie! De operatie zelf duurde ongeveer driekwartier tot een uur en blijkbaar was een voorbeeldige patiënt terwijl ze met messen en naalden in mijn mond bezig waren. De twee tumoren in kwestie zijn naast het laboratorium gestuurd en begin volgende week hoor ik of ze goed-- of kwaadaardig waren. Maar aangezien er een stukje lijm precies tussen beide tumoren in, vastzat tussen mijn tanden, is het 99% zeker dat ze goedaardig zijn en veroorzaakt werden door die irritatie. Ik maak me dus eigenlijk geen zorgen. Ze moesten we wel echt deze week uit omdat ze maar bleven groeien en problemen gaven met bijvoorbeeld eten. Dus ja, nu heb ik twee gaten in mijn tandvlees, dat is dicht gebrand en dus nogal zwart is, maar als het goed is is dat allemaal terug gegroeid en normaal over ongeveer drie maanden. Als ik dus weer terug ben in Nederland over 2,5 maand zie ik er weer soort van toonbaar uit haha.

Om te vieren dat dat ding er eindelijk uit was, hebben Wendy en ik twee typische Australische pyjama's gekocht met onder andere de TIm Tam koekjes erop die ik zo graag eet.

Op donderdag had ik met Wendy en Lieke afgesproken in Chatswood. Om nu echt (!) de laatste dingen te kopen, maar Lieke kon uiteindelijk niet komen. Zowel Wendy als ik werkten ons lijstje af en we namen afscheid van de man die ons al bijna negen maanden lang voorziet in thee.

Vandaag was uiteindelijk om ook thuis dus alles af te ronden. Ik schreef deze blog, plaatst ik zometeen mijn uitgekozen foto's online (als het goed is), schreef een artikel en pakte mijn laatste spullen. Morgen neem ik na de lunch afscheid van mijn host family. Ik heb cadeautjes gekocht, maar ik zie er best tegenop na zoveel maanden. Gelukkig zie ik ze in ieder geval nog twee keer, rond Nieuwjaar en vlak voordat ik terugvlieg naar Nederland. Morgen ontmoet Lieke op Hornsby en dan reizen we samen naar Amy, waar ik samen met Wendy blijf slapen die nacht. Of, nu, ja, ‘s nachts, om half twee 's nachts vertelt onze trein naar het vliegveld en om zeven uur 's ochtends vliegen we naar Adelaide waar we om half negen 's ochtends (half elf 's zaterdagavond Nederlandse tijd) aankomen en onze reis echt begint!

Ik plaats later vandaag onze reisroute en de foto's van deze twee wken en dan zie ik jullie waarschijnlijk weer als ik in Nederland ben!

Reis plannen, reis plannen en reis plannen

Oktober begon, zoals jullie in mijn vorige blog al lazen, met de voorjaarsvakantie. Dat eerste weekend van oktober hadden we de eerste week vakantie erop zitten en ging ik op vrijdag met Lieke en Wendy uiteten aangezien we elkaar doordeweeks niet hadden gezien. De zaterdag en zondag spendeerde ik met Wendy, we gingen nog een keer naar het Opera House en zwommen in de haven. Op maandag was het een nationale vrije dag en pakten we de trein naar Amy.

Op dinsdag waren Josh en Chloe nog steeds de hele dag in huis en de opvolgende dagen maakten we cup cakes en taarten en gingen zo vaak als we konden naar het park. Ook waren we met het hele gezin uitgenodigd om naar een boerderij te gaan en daar een dag door te brengen. We waren uiteindelijk met vier verschillende gezinnen en iedereen had eten gemaakt dus dat supergezellig. Er was een pizza oven en we zijn nog met zijn allen gaan wandelen om de omgeving te bekijken. Chloe en Josh zijn natuurlijk geen koeien of zo gewend dus dat was supergrappig! Op de terugweg viel ik tussen Chloe en Josh in, in slaap op de achterbank. Oeps. De volgende dag besloten we het dus maar rustig aan te doen en maakten een magische wereld met bellenblaas.

Die zaterdag deed ik dan eindelijk de brigde climb die ik van mijn host parents cadeau had gekregen. Het was heel indrukwekkend om Sydney zo van boven te zien terwijl er honderden auto’s onder je doorrijden. Ik ben achteraf gezien toch wel heel blij dat Wendy, Amy en Lieke me hebben overgehaald om dit te gaan. Daarna reisde ik met Amy naar Newcastle en bleef bij haar slapen. Super gezellig! Op zondag spendeerden we de hele dag met onze reis plannen. We boekten nog niets, maar maakten een soort van dag-tot-dag planning.

Op 15 oktober begon het toch wel een beetje te dagen dat we waarschijnlijk binnen een maand Sydney zouden verlaten dus begon ik alvast met het inslaan van een aantal cadeautjes. Ook werd in Sydney zelf, twee weken voor Halloween, buiten alle decoratie opgehangen. Die vrijdag besloot ik om als eerste reisinkoop een gigantische waterfles van 2 liter te kopen als voorbereiding op de woestijn. Wendy daarentegen kocht weer een knalroze pyjama met typisch Australisch eten erop.

Dat weekend kwam Amy op zaterdag naar Hornsby en hebben we de hele dag met zijn drieën onze reis uitgeplant. We hadden in de weken daarvoor al een aantal grote lijnen op papier gezet, maar nu werd het tijd om dingen te boeken. Ik moet eerlijk zeggen, dat was best wel overweldigend. Ondertussen staat vrijwel alles op papier en is geboekt. We vertrekken op zondag 15 november, komen 30 december weer in Sydney aan en afhankelijk van ons budget hebben we daarna nog twee weken voordat we naar huis vliegen. Ik zal zorgen dat ik een blog post met ons reisschema voordat we vertrekken zodat jullie elke dag kunnen checken waar ik dan ben. Ook hebben we een gezamenlijk instagram account aangemaakt waarop we elke dag een foto zullen posten: rwa.in.aus.

Na een hele dag plannen, had ik die zaterdagavond rond middernacht ook mijn eerste leesclub. Ik was aanwezig bij Audrey in Brugge en het was hilarisch. Ik had met Wendy en Amy van tevoren een deel van de vragen alvast doorgenomen, maar ik kwam nog steeds ontzettend ‘echt’ over blijkbaar. Ik denk dat dat vooral betekent dat ik met grote handgebaren naar mijn laptop zat te gebaren. Oeps.

Op zondag gingen Lieke, Wendy, Amy en ik naar het Nederlandse winkeltje waar we in maart vlak voor de lockdown ook waren geweest. Cassis, frikandellen speciaal, broodjes kroket, zuurstokken en drop mentos; een groot vreetverstijn. Toen ik thuis kwam, had ik drie kaartjes in de post inclusief een zelfgemaakte boekenlegger van Merel, een van mijn beste vriendinnen thuis.

Die maandag terwijl ik met Amy aan het bellen was om hostels en weet ik het te boeken, kwam de postbode langs om helemaal vanuit Nederland ‘Zomerburen’ te bezorgen. Ik heb mijn host mom gevraagd om me te filmen terwijl ik de doos uitpakte. Het was zo vreemd! Opeens voelde het allemaal een stuk echter!

Die hele week was ik verder nog bezig met onze reis plannen, maar donderdag ging ik wel even naar Chatswood en kocht ik afscheidscadeautjes voor Chloe en Josh. Vrijdag was ik tussen de middag iets langer vrij en besloot om het Nederlandstalige boek te lezen dat mijn uitgeverij mee had gestuurd naast Zomerburen, heel vreemd om na negen maanden opeens weer iets Nederlandtaligs te lezen. Die middag gaf Josh me pianoles, ook al had hij zelf ook nog nooit pianogespeeld.

Dat weekend regende het en besloten Wendy en ik om te gaan winkelen. We konden ons niet inhouden en kochten een superlelijke kersttrui om straks met kerst te dragen. Aangezien het hier met kerst waarschijnlijk veertig graden is, is het gelukkig wel meer een T-shirt dan een trui haha. Verder zaten we de hele dag in een chocoladecafé om te schrijven en te werken aan onze reis. Wendy kocht nog een kerstmuts en ik werd helemaal verliefd op een Tim Tam pyjama. Iedereen hier grapt altijd dat ik de hele dag Tim Tams zit te eten dus ik hoop dat als ik genoeg budget over hou, dat ik hem nog kan kopen en mee kan nemen naar Nederland.

En toen zaten we alweer in de laatste week van oktober. De vrijdag daarvoor hoorde ik dat mijn gastgezin me eigenlijk niet meer kon betalen. Dus hoewel ik hier nog steeds aan het werk ben en ook blijf wonen de drieweken voordat ik op reis ga, krijg ik niet meer betaald. Jammer, maar helaas, daar kun je ook niets aan doen. Die maandag toen ik om zes uur in de keuken stond, kreeg ik van een aantal andere au pairs dan ook gekscherend een berichtje dat ik officieel was begonnen met vrijwilligerswerk. Maar eh, ik heb me niet uit he veld laten slaan hoor. Aangezien het die zaterdag Halloween zou zijn, heb ik die maandag samen met Chloe en Josh speciaal Halloween snoep gemaakt. Het reisplannen was ondertussen nog niet gedaan en op donderdag na, toen ik met Lieke en Wendy afsprak, was ik dus de hele week in huis van alles en nog wat aan het regelen. Al had ik voornamelijk het gevoel dat mijn to-do lijstje langer werd in plaats van korter…

Die zaterdag was het Halloween en spendeerde ik de hele ochtend met het huis versieren, snoepzakjes maken en schminken. Rond een uur of twee pakte ik de trein naar Newcastle. Aangezien Amy alleen thuis was, mochten Wendy, Lieke en ik daar met zijn drieën blijven slapen. Wendy kon bij Amy in bed en Lieke was zo slim geweest om een luchtbed mee te nemen, maar ik lag op een dekentje op de grond haha. Het was echt supergezellig en we deden de hele avond bordspellen. Alleen een beetje jammer dat ik niemand kon overhalen om een enge film te zien.

Over twee weken komt er hopelijk nog een blog online over mijn eerste helft van november en mijn reisschema en daarna moeten jullie waarschijnlijk wachten tot… januari, als ik rond de jaarwisseling mijn gastgezin weer opzoek.

Ik ben nu bijna thuis!

Octopus eten, jarig en eerste afscheid

Drie weken later dan gepland, maar hier is dan mijn blog van september. September was echt een beetje een achtbaan, maar ondertussen lijk ik weer redelijk op schema te zitten en begin volgende maand gewoon al met reizen!

Zoals jullie in mijn vorige blog lazen was het begin van september nogal… overweldigend. Ik verloor mijn laptop (en vond hem terug), ging naar de tandarts en mijn host mom verloor haar baan. Helaas heeft ze na een maand solliciteren nog geen nieuw werk gevonden, maar gelukkig hebben ze nog wel steeds mijn hulp nodig en kan ik bij hen blijven.

Dat eerste weekend van september ging ik met Wendy op zaterdag naar Darling Harbour, een kleine inham in de oceaan. Het weer was nog niet perfect, maar we hebben toch even onze voeten in het water gestoken en ons voorgenomen later terug te komen. Later die middag gingen we naar het Sydney Observatory, een gebouw aan de rand van de stad die uitkijkt over de Harbour Brigde. We hadden in het centrum van de stad scones gehaald en terwijl we (onder andere) aan deze blog schreven, keken we naar de zonsondergang. Het is heel vreemd om te beseffen dat we binnenkort niet meer in Sydney zijn.

Die zondag ging ik met Wendy winkelen en kocht een jurkje voor mijn verjaardag waar ik al weken naar aan het kijken was. Ook verkocht ik mijn eerste Zomerburen hier in Australië!

Die week was het nogal koud voor Australische begrippen en spendeerde ik doordeweeks vooral met Wendy in Chatswood. Op een gegeven moment kochten we maar Belgische wafels en chocolademelk. De man achter het kraampje bleek zelf ook Vlaming te zijn, maar eh daar kwamen we pas achter nadat ik als echte Nederlander had opgemerkt dat ik de chocolademelk toch wel duur vond. Hij was het geld wel helemaal waard hoor!

In het weekend was het gelukkig weer wat warmer, zo warm zelfs dat ik op zaterdag besloot voor een nieuwe bikini te gaan kijken. Ik slaagde (nog) niet, maar het was leuk om weer een zaterdag in het centrum van Sydney door te brengen en nieuwe smaken ijs te proeven. Ik vergeet steeds hoeveel mogelijkheden er zijn als je in een metropool woont.

Op zondag ging ik met Lieke en Wendy naar de Sydney vismarkt. Dat was ook echt een ervaring! Vrijwel alle vis die in en rond Sydney wordt gevangen komt hier terecht. In een grote hal liep je tussen alle bakken met levende vissen, krabben en inktvissen door. Uiteindelijk bestelden we een box met verschillende soorten vis om te delen en bij het water op te eten. De gefrituurde octopussen waren nogal een ervaring. Ze zagen er nog zo levend uit dat Wendy en Lieke ze weigerde te eten dus ik had er acht voor mezelf. Als dessert haalde ik voor mezelf watermeloen, ananas en aardbei ondergedompeld in chocolade. Terwijl de zon onderging dronken we cocktails aan het water waarna ik met Wendy nog uiteten ging.

De week daarop op donderdag was ik jarig! Nu ben ik officieel 22. Doordeweeks waren mijn ogen ontstoken geraakt dus ik ben met Wendy door allerlei apotheken gerend om te zorgen dat het voor donderdag weer weggetrokken zou zijn. Op donderdag zelf was het rond de dertig graden en sprak ik met Wendy en Lieke in Chatswood af om een ‘Birthday shake’ te drinken; een drankje met suikerspin, ijs en taart erin verwerkt. Die middag maakte mijn gastgezin een Tim Tam taart en gaven ze me ook een voucher voor de Sydney Harbour Brigde cadeau! Dat betekent dat ik straks bovenop de Harbour Brigde heb gestaan!

De dag daarop kocht Wendy een typisch Australische pyjama en was het startschot van souvenirs kopen echt begonnen.

In het weekend kwam Amy naar Sydney om mijn verjaardag te vieren. Lieke had een Schwarzwalder kersentaart voor me gemaakt die we voor het Opera House hebben opgegeten. Daarna gingen we met zijn allen cocktails drinken en kochten in een drankwinkel nog wat prosecco en bier om in het park op te drinken. Die avond gingen we uiteten en besloten spontaan om ook nog even naar de film te gaan. De enige bioscoop waar zo laat nog een film draaide was een half uur met de bus en toen waren we er ook nog driekwartier te vroeg. Op de slechte bioscoopwifi heb ik toen nog een half uur met mijn ouders gebeld voordat we naar de slechtste film OOIT gingen. Echt, hij was zo slecht dat Wendy haar stoel uitgleed van het lachen en iemand achter ons moest huilen van het lachen.

Die zondag gingen Wendy en ik naar Newcastle om een voetbalwedstrijd van Amy te kijken waarna we de rest van de dag probeerden uit te vogelen hun onze reis door Australië eruit zou komen te zien.

Die maandag kwam toen mijn eerste verjaardagskaartje binnen en was ik de enige van ons allemaal die besloot niet te gaan bloedprikken. Ik bedacht me op het laatste moment omdat ik bang was dat er niet genoeg tijd was voordat ik zou moeten werken. En die woensdag, bijna een week na mijn verjaardag, verscheen dan eindelijk Zomerburen! Dat vierde ik door met Wendy regenboogcake te eten (hij was echt heel erg smerig). Mijn uitgeverij Blossom Books heeft een aantal boeken richting Australië gestuurd, maar die zijn nog niet aangekomen. Nu is het wachten op de eerste recensies om te zien hoe het boek ontvangen wordt.

Zaterdagochtend namen we afscheid van Hannah, die nu haar farmwork gaat doen in een ander deel van Australië. Amy, Wendy en ik waren de rest van dat weekend in het centrum van Sydney te vinden. We kochten wat kleren voor onze aankomende reis en gingen naar de Paddington Markets waar we verschillende desserts uitprobeerden. Ik denk dat mijn favoriete gedeelte toch was toen we voor elkaar kleren gingen uitzoeken. Stond ik daar op een gegeven moment in een groene croptop en een roze jogingsbroek.

En toen, die laatste maandag van september begon de voorjaarvakantie van Chloe en Josh. We hadden verschillende playdates waarbij alle kinderen aan het spelen waren en ik met alle moeders aan de wijn zat haha.

De tweede week van de vakantie was een stuk drukker en voller, maar daarover in mijn volgende blog meer. Ik beloof dat die wel gewoon op tijd komt volgende week zondag! En ik doe mijn best om mijn foto’s van september binnen een week online te zetten, maar daarna is het bijna voorbij… er volgt nog een blog over de eerste helft van november en ons reisschema, maar aangezien ik mijn laptop niet mee op reis, is het daarna voorlopig even stil.

Ik ben bijna weer thuis! Als deze blog online komt nog duurt het nog exact drie maanden voordat ik op Schiphol land.

Hightea, reptile park en bbq'en

Ik heb het gevoel dat al mijn blogs hetzelfde beginnen: wauw, het is alweer… in dit geval september. September, september, september. De maand waarin ik sowíeso thuis zou zijn, waarin ik mijn verjaardag zou vieren en mijn boek zou verschijnen. Dat ging… anders dan verwacht. Maar goed, eerst augustus.

In mijn vorige blog zei ik dat mijn eerste weekend van augustus volgepland zat en aangezien ik deze keer voor de verandering mijn foto’s eerder online had gezet, hebben jullie al kunnen zien dat ik in die eerste zaterdag met Wendy en Lieke ben wezen hightea’en. Amy zou eerst ook komen, maar die kon uiteindelijk niet meer. We besloten om een ‘sparkeling’ high tea te doen, wat inhield dat we begonnen met een glas Australische wijn, die er natuurlijk insloeg omdat we allemaal weinig gegeten van tevoren. Na de wijn gingen we over op thee (er waren meer dan twintig verschillende smaken om uit te kiezen!) De thee werd vergezeld met scones, broodjes, muffins en taartjes. Daarna hebben we de zonsondergang bekeken aan het water, met uitzicht op het opera house.

Op zondag pakte ik de trein om met Amy af te spreken en gingen we naar het Australian Reptile Park, een park volledig ingericht op verschillende Australische dieren, niet alleen kangoeroes en koala’s, maar ook krokodillen, slangen en volgens. Onze gastgezinnen waren er heel enthousiast over en het was ook echt supertof. Het was wel intens om te horen over hoeveel krokodillen aanvallen er zijn in/rond Darwin en je dan te bedenken dat ik in januari bijna voor een gastgezin daar had gekozen. In een grote vijver daar, dachten we eerst dat hij volledig leeg was en toen telden we opeens… zestien stuks.

Die woensdag op 5 augustus had ik de begrafenis van mijn opa, omdat ik in Australië zit, kon ik deze via een livestream vanuit de kerk volgen. Ik had van tevoren met de pastoor afgesproken dat hij een tekst die ik had geschreven voor zou dragen. Mijn host mom had bloemen en mijn favoriete avondeten geregeld.

Die donderdag had Josh therapie dus hoefde ik alleen Chloe uit school te halen. Aangezien het weer meezat, hebben we de lange route naar huis genomen en bijna een uur gewandeld. Dat weekend regende het en gingen Wendy en ik naar een Belgisch chocoladecafé om te schrijven. Zomerburen was op dat moment nog niet helemaal af, maar ik was alweer bezig met het boek dat (hopelijk) daarna komt.

Doordeweeks was ik nog steeds gewoon aan het werk en ging ik met Wendy hardlopen (we hebben eindelijk de 30min aangetikt). We zijn nu ook bezig met het leren van een spagaat en gaan misschien volgende maand hardlopen wisselen voor sprinttraining. Samen sporten is toch het goedkoopste dat we dagelijks samen kunnen doen terwijl we sparen voor onze reis.

In het weekend dat daarop volgde, 22 augustus, ging ik samen met Lieke, Wendy en Amy hiken en naar het strand. De lente begint in Australië op 1 september en augustus was een beetje een samenraapsel van dagen die de dertig graden aanraakten, prima lenteweer, en vijftien graden met regen. Wendy moest later die dag werken dus na de tijd ben ik nog met Lieke en Amy wezen winkelen.

Zondag was het tijd voor een typische Australische BBQ. Australiërs barbecueën ontzettend veel en het weer zat mee dus gingen Wendy, Lieke en ik naar de supermarkt om fruit, paprika’s en hamburgers. Amy reed ons naar een openbare BBQ, zoals ze die hier veel hebben en daarna ben ik nog even wezen zwemmen.

Op zondag was het ook precies een maand voordat Zomerburen verscheen en zette ik met behulp van Rima en Merel, twee Nederlandstalige auteurs en vriendinnen, een preorder actie online. Als je kunt laten zien dat je het boek al besteld hebt, krijg je een extra scene van mij en een tekening van Olivia en Ilse, gemaakt door Rima. Van alle deelnemers krijgen drie mensen Rima’s tekening ook geprint en een zelfgemaakte Zomerburen boekenlegger van Merel.

Die woensdag was Josh zijn juf jarig dus maakten we een chocoladecake versierd met bloemetjes van smarties. Chloe heeft het de afgelopen weken nogal lastig op school met haar vriendinnen dus luistert niet altijd meer even goed en toen ze niet kon helpen met de taart omdat ze nog huiswerk moest maken, voelde ik me net een politieagent. Josh daarentegen poept de laatste tijd bijna niet meer in zijn broek en geeft in plaats daarvan onwijs natte kussen.

In het laatste weekend van augustus zouden Lieke, Amy, Wendy en ik naar Jervis Bay gaan, maar dat ging niet door dus besloten we zelf een deel van die route te doen. We zaten om zes uur ’s ochtends al in de trein (Amy was bij mij blijven slapen) (kon dus nog mooi even met mijn ouders skypen) en kwamen om een uur of negen met de ferry aan bij het Royal Nationaal Park. Daar hebben we gehiked naar Wedding Cake Rock, een sneeuwwitte rots bovenop een klif die elk moment in het water kan vallen. Toen we uit het park kwamen, zijn we naar een brug gegaan die langs de Australische kust ligt met uitzicht op de oceaan. Deze zeeklif brug, is een autoweg waar je langs kunt lopen, heeft aan de ene kant enorme rotsen en aan de andere kant alleen maar water. Heel mooi om te zien. Ik hoop dat als we gaan reizen dat we er nog overheen rijden. Daarna gingen Amy, Wendy en ik uiteten.

De dertigste dan, die zondag, besloten Wendy en ik om alle stranden in het noorden van Sydney af te lopen. We begonnen in Dee Why van Curl Curl naar Freshwater beach om te eindigen in Manly. Een wandeling van bijna 6 kilometer door het zand en over rotsen, waarna we de ferry naar het centrum van de stad pakten om daar Italiaans te eten. We hadden het ons doel gemaakt bij elk strand even te zwemmen, maar ondanks dat het bijna dertig graden was, was het natuurlijk nog steeds winter en het water was dus nog niet echt opgewarmd. We hebben het wel gedaan, maar het ging niet meer zo van harte na de eerste keer…

En toen, die maandag, laatste dag van de maand, gewoon weer werken en uitkijken naar alle september plannen zoals een wijntour en het beklimmen van de Harbour Brigde. Ik dacht echt dat september mijn maand zou worden alleen dat viel die eerste dag van de maand, die dinsdag, toch een beetje tegen.

Deze blog zou eigenlijk 1 september online komen, maar dat is niet gelukt omdat mijn eerste week van september nogal… hectisch was. En hopelijk geen teken voor de rest van de maand. Die dinsdag ging ik naar de tandarts in Australië omdat ik tijdens lockdown een bultje kreeg in mijn mond en me afvroeg wat dat was, want hij werd steeds groter. Nu blijkt dat deze met een operatie verwijdert moet worden. De Australische kaakchirurg kan hem pas in december op zijn vroegst weghalen dus ik gok dus dat het handiger is om te wachten totdat ik weer in Nederland ben, maar dat wijzigt zich vast vanzelf. Ik ga in de tussentijd in ieder geval niet dood, hij doet geen zeer, hij is alleen héél, héél lelijk.

Nee, mijn 1 september was niet echt perfect haha, na de tandarts, hoorde ik dat mijn host mom is ontslagen. Er zijn nu drie opties: 1) ze vindt voor november een nieuwe baan en er verandert niets, 2) ze vindt geen nieuwe baan en ik ga parttime werken en dus ook minder verdienen of 3) ze kunnen mij helaas geen werk meer bieden en ik mag hier zo lang mogelijk blijven als ik wil of weer een nieuw gezin zoeken.

En toen ik dus over die twee dingen aan het nadenken was in de trein… liet ik mijn laptop in de coupe liggen terwijl ik uitstapte. Ik geloof dat de medewerkers konden zien dat het huilen me nader stond dan het lachen want ze waren heel behulpzaam en later die dag werd ik gebeld dat mijn laptop was afgeleverd op een halte twee uur buiten Sydney! Sluiten we toch nog redelijk positief af haha. Ik hoop dat de rest van mijn september een stuk beter wordt, we gaan het zien! Tot volgende maand!

Blue Mountains, Newcastle en shoppen

Eind toen was het alweer augustus! Als alles volgens planning was verlopen dan was ik ondertussen gestopt met werken, aan het reizen of zelfs al terug in Nederland. Ik zou al klaar zijn en nu ben ik… halverwege. Heimwee heb ik niet, of niet veel, het helpt dat ik mijn familie elke week via Skype kan zien. En als ze er niet zijn, dan ga ik naar het internationale schap in de supermarkt en koop kilo’s drop.

In juli hadden Joshua en Chloe beide wintervakantie, maar die van Josh begon een week eerder, zoals ik in mijn vorige blog al zei. In de eerste week van juli bracht ik Chloe dus steeds naar school en had daarna een hele dag met Joshua. Dat weekend bleef Amy bij mij slapen op vrijdag en gingen we op zaterdag – eindelijk - naar de Blue Mountains.

Amy, Wendy en ik wilden al naar de Blue Mountains, die ongeveer twee uur met de trein van het centrum van Sydney vandaan liggen, sinds we in hier zijn. Lieke, een andere Nederlandse au pair, ging ook met ons mee. Om een hele dag te kunnen hiken vertrokken we ontzettend vroeg en toen we aankwamen in de bergen was het dan ook ontzettend koud, maar zo mooi! De Blue Mountains danken hun naam aan alle eucalyptusbomen die er staan waardoor er overal een soort blauwe mist hangt. Na een paar uur wandelen zijn we met zijn allen uiteten geweest en echt, warme curry smaakte nog nooit zo goed haha.

Die avond skypte ik met mijn ouders om de verjaardag van mijn vader te vieren. Vijftig! Sinds ik in Australië ben, maakte ik steeds overal video’s om hem te feliciteren en nu kon ik die avond eindelijk alles aan elkaar plakken en naar hem opsturen.

Die zondag sprak ik met Wendy af om te gaan winkelen in de stad, alleen… alle winkels waar Wendy naartoe wilde waren dicht. We zijn dus maar naar Luna Park gelopen, een pretpark tegenover het Opera House, waar we ook nog steeds naartoe willen, en hebben vanaf daar de boot gepakt. Op zondagen kun je natuurlijk onbeperkt reizen voor maximaal 2.80 dus waarom dan niet een uur met de ferry? We zijn uiteindelijk uitgestapt bij Watsons Bay, een kleine en supermooie suburb! Om op tijd terug te zijn voor het avondeten, hadden we precies een uur om helemaal naar de andere kant van het eilandje te lopen en daarna weer terug te rennen. Volgende keer beter.

De week daarop had Chloe natuurlijk ook vakantie en had ik zowel haar als Josh de hele dag. En oprecht, ik snap niet meer hoe ik dat tijdens homeschool deed haha. Wow. Op dinsdag hadden we een playdate met een aantal klasgenootjes van Chloe dus toen waren er opeens zes kinderen in het park om op te letten.

Dat weekend ging ik op zaterdag met Wendy naar Chatswood om medicijnen te kopen. Mijn zeep/parfum allergie is hier weer erger geworden nu overal handreinigingsmiddel staat. Zelfs al doe ik het alleen op mijn handen als ik ergens naar binnenga, mijn hele armen komen onder de uitslag te zitten. Niet tof.

De week daarop was het, verrassend genoeg, nog steeds vakantie. Op maandag speelden we met een gigantische doos die we versierden en op dinsdag gingen we met het hele gezin naar de dierentuin. Woensdag was dan weer voor de tandarts en we gingen later die week nog naar het park en Chloe kreeg ook haar oorbellen.

Dat weekend reed ik met Wendy, Hannah en Lieke naar Newcastle om Amy op te zoeken en meer van de stad te zien. Het hostel waar we in verbleven leende gratis surfboarden uit dus ik liet me door Lieke overhalen om zondag voordat we moesten uitchecken nog te gaan zwemmen. In de winter.

Die maandag was ‘leraren dag’ wat betekende dat de leraren het nieuwe kwartaal voorbereidden en de kinderen nóg een dag vrij waren. Máár na drie weken bijna zeventig uur te hebben gewerkt, kon ik die dinsdag dan weer beginnen met het herschrijven van mijn boek, dat moest namelijk voor een augustus af zijn. Ik denk dat ik in die week slechts één onderbreking had, namelijk om met Wendy pannenkoeken te gaan eten bij een Japans restaurant. De wachtrij is daar altijd gigantisch en nu viel het eindelijk een keer mee. Dan moet je daar ook gebruik van maken! Op vrijdag leverde ik mijn boek weer in bij mijn uitgever en hadden Chloe, Josh en ik na schooltijd een playdate in een groot natuurpark.

Dat weekend ging ik weer naar Chatswood en Hornsby met Wendy, maar in mijn verdediging, het regende voor het eerst in weken weer dus we moesten wel iets overdekt doen. Er waren een aantal dingen die ik hier nog graag wilde kopen en na een lunch in een Belgisch chocolade restaurant, kocht ik een backpack, een spijkerbroek en wat nieuwe T-shirts. Nu ben ik helemaal klaar voor eventuele reizen door het land.

Maandag de 27^ste was mijn eerste ‘normale’ week weer en ging ik met Wendy naar Hornsby omdat ze haar haren wilde laten knippen. Dinsdag was ik de hele dag bezig om mijn foto’s van juni online te zetten en woensdag – na meer dan drie weken - ging ik voor het eerst weer hardlopen. Hiervoor zat ik op twintig minuten, maar op dat moment haalde ik nog maar tien. Opbouwen maar weer.

Vrijdagochtend kreeg ik vervelend nieuws dus besloot ik mijn plannen voor die dag af te zeggen en Wendy mee te nemen naar de kerk. Mijn weekend stond wel vol gepland, maar toen was het natuurlijk al augustus dus daar moeten jullie nog even op wachten.

Tot volgende maand!

Eerste week vakantie, gewijzigde vlucht en hikes

Ik heb nieuws! Of het goed nieuws is of slecht nieuws, ligt er een beetje aan hoe je het zelf interpreteert haha. Sommige mensen wisten het al, maar… ik heb verlengd bij mijn gastgezin! Ik zou eerst tot eind juli bij hen blijven werken, maar dit is nu uitgesteld naar 11 oktober! Joshua en Chloe zijn er in ieder geval heel blij mee. Ze huilden deze maand al meerdere keren omdat we zoveel plezier hebben samen en willen dat ik nooit meer weg ga. Ze hopen me nog over te halen dat ik Halloween op 31 oktober nog bij hen vier.

Ik moet eerlijk dat nu ik deze beslissing heb gemaakt het echt wel heel vreemd voelt. Eerst ging ik ervan uit dat ik eind juli alweer thuis zou zijn, je weet wel deze(!) maand, daarna werd het augustus of begin september en nu…

Ik heb vandaag mijn vliegticket teruggeboekt en ik land pas op 19 januari weer in Nederland. Een heel jaar, minus twee dagen, later dan dat ik ben vertrokken. Precies drie maanden en één week om, als alles goed gaat, het land door te reizen.

Dus ja, ik ben hier al vijf maanden en waar ik eerst deze maand zou vertrekken, ben ik nu nog niet eens op de helft! Heel bijzonder. In mijn hoofd was ik eigenlijk alweer bijna thuis.

Maar goed, juni dan!

Zoals ik in mijn vorige blog al zei was op drie juni Josh jarig. Hij is zes geworden! We konden door Corona geen kinderfeestje organiseren, maar op twee juni hebben we het hele huis gevuld met planeten en sterren. Inclusief een lading blauwe cup-cakes om mee te nemen naar school en een zelfgemaakte taart van het sterrenstelsel.

We zaten in juni weer redelijk in een schoolritme na al het thuisonderwijs dus ik kreeg het voor elkaar om mijn hardloopschema met Wendy vol te houden en nog steeds met een stijgende lijn elke dag langer door kan blijven rennen. Die zaterdag waren we dan ook vooral daar mee bezig en op zondag kon ik de auto van mijn gastgezin lenen en reden we met zijn tweeën naar een nationaal park waar we onder andere een super pluizige jonge wallaby zagen.

Maandag acht juni was een nationale vrije dag en spendeerde ik hardlopend, met Chloe klimmend in een denkbeeldige auto aka een mega doos en schrijvend.

Op zaterdag dertien juni kwam Amy naar Sydney vanuit Newcastle en bleef bij mij slapen. We gingen samen met Wendy uit lunchen en gingen zowel zaterdag als zondag naar een nationaal park. Onze hike van zondag leidde ons naar een prachtig dal waar we zaten te lunchen, om vervolgens een andere route terug te nemen waarbij we opeens over enorme rotsblokken moesten klimmen en rivieren oversteken. Ergens voor ons liep een oude man en op een gegeven moment wisten we niet meer of hij er nu echt liep of dat we hem inbeelden. Op het eind waren we trouwens zo moe dat toen Amy op goedgeluk een druif achteruit gooide en Wendy die in haar mond opving dat we nog net niet op de grond vielen van het lachen.

De week daarop, op achttien juni was Amy jarig. Wendy en ik wisten al dat ze die zondag naar Sydney zou komen dus nadat we haar doordeweeks na het hardlopen hadden gevideobeld kochten we een cadeautje voor haar. Die zondag spendeerden we dan ook voornamelijk met onze reis plannen en eten. Niet helemaal ideaal aangezien op een gegeven moment de kaketoes ons brood in de gaten kregen. Het eet niet echt meer comfortabel met meer dan dertig papegaaien om je heen. We hebben ze geteld.

De drieëntwintigste was mijn host mom jarig. Ze is veertig geworden en het plan was oorspronkelijk om een boot af te huren en een groot feest te geven, maar dat ging door Corona niet door. En ik was doordeweeks te druk om een slagroomtaart te maken. We hadden nu een roze hart met suikerglazuur.

Dat weekend sprak ik af met Wendy, Amy en Lieke. Op zaterdag gingen we met zijn vieren naar de dierentuin. Taronga Zoo is meer dan honderd jaar oud en is enorm groot. Ik denk dat we wel vier keer van route zijn gewisseld om alles te kunnen zien. Het was de eerste keer sinds de dierentuin open was, dat er weer meer dan zesduizend bezoekers naar binnen mochten. Het mooiste punt is bij de giraffen, die staan namelijk aan de rand van de oever waardoor je achter hen het opera house kunt zien.

Op zondag pakten Wendy, Lieke en ik de trein richting Amy om een wandeling langs de kust te maken. Acht en een halve kilometer heen en dan nog weer terug. Of dat was het plan. Twee haltes voor onze halte stonden we opeens stil. Op de trein voor ons was een bommelding binnengekomen. Er was gelukkig niets aan de hand, maar daardoor kwamen we wel later bij Amy aan. Het wandelen zelf ging ook niet heel soepel. Op het eerste strand overspoelde ik mijn net nieuw gekochte sportschoenen en we raakten van het pad af en aten onze lunch op een prachtige, maar officieel echt niet bereikbare, berg.

Afgelopen maandag begon voor Joshua de ‘zomervakantie,’ of wintervakantie dus want Australië. Voor Chloe begint die vrijdag pas, dus Joshua heeft een hele week langer. Dat betekent dus ook dat ik een hele week langer van zes uur ’s ochtends tot een uur of zes ’s avonds aan het werk ben. Ik dacht dat vakanties ontspannen moesten zijn?

Op maandag gingen we, nadat we Chloe bij school hadden afgezet, naar het park. Wendy en een Engelse au pair die ik heb ontmoet, Hannah, waren er ook met hun host kids. Veranderingen zijn moeilijk voor Josh en daardoor ging zijn zindelijkheid deze week ook meteen weer heel erg omlaag. Niet alleen poepte hij vijf keer in zijn broek, maar een keer was er letterlijk zoveel poep dat de wc overspoelde. Kortgezegd: ik weet nu hoe je een wc ontstopt en stond met mijn sokken in de drab.

Maar ik vermaak me wel hoor! Woensdag zag Josh personal trainers in het park en besloot hij dat ik mee moest doen. Stond ik daar in mijn gewone kleren naast allemaal jongens van mijn leeftijd push-ups te doen met een kind van zes op mijn rug dat schreeuwt: ‘Goed zo. Train je armen.’

Ik blijf trouwens maar zeggen dat ik foto’s ga plaatsen en ben vervolgens te druk om foto’s op mijn laptop te zetten, maar ik beloof dat er echt zo snel mogelijk een stuk of honderd online komen! Onder andere omdat ik aankomend weekend eindelijk naar de bergen ga!

Tot volgende maand :)

School begint weer, nationale parken en een koffiebeker

In mijn laatste blog zaten we een dag voor Moederdag. Ondertussen is die alweer voorbij en zitten we in juni. Het is zo gek, voor mijn gevoel ben ik nog maar drie weken in Australië, maar het is al langer dan vier maanden geleden dat ik op Schiphol afscheid nam. Ik ben over de helft.

Juni is een belangrijke maand voor mij omdat het Pride Month is, dat betekent dat in juni de Stonewall demonstraties in New York worden herdacht. Deze waren in 1969 het startpunt voor de internationale LHBTQIAP+-rechtenbeweging.

Aangezien de hoofdpersonages in mijn debuut dat in september verschijnt ook onderdeel zijn van de LHBTQIAP+ gemeenschap, hoop ik deze maand extra aandacht hieraan te besteden en misschien een winactie te organiseren dat onder iedereen die mijn boek preorderd in een (lokale) boekhandel een iemand een cadeau krijgt. Preorders bij boekhandels zijn trouwens ontzettend goed omdat het boekhandelaren laat zien dat er veel vraag is naar een boek waardoor ze het dus meer inkopen en indirect dus ook weer meer mensen bereikt.

Maar goed, Moederdag dus, zondag tien mei.

Op Moederdag werd ik wakker gemaakt door Chloe terwijl mijn host dad ontbijt aan het maken was. Chloe wist natuurlijk van mijn Moederdag cadeau dus met haar op mijn arm zijn we naar mijn host mom gelopen om haar de chocolade en kaart te geven. Vond ze leuk. De rest van de dag spendeerden we met zijn allen in huis boeken lezend, films kijkend en met chips.

Maandag begon thuisonderwijs voor Chloe weer en hoorden we dat ze woensdag voor het eerst in bijna twee maanden weer een dag naar school zou gaan. Ze hadden de leerlingen opgesplitst waardoor maar een kwart van alle leerlingen op school zou zijn elke dag en in klassen ook anderhalve meter afstand gehouden kon worden. Best bijzonder. Maar eigenlijk ook wel fijn aangezien in het Engels breuken, zwaartekracht en zelfstandige voornaamwoorden uitleggen, nog best een karwei was. Daarnaast gaf ik nu ook elke donderdag blokfluitles aan Chloe en eh, ik weet dus niets van blokfluiten hè.

Die eerste woensdag dat Chloe weer naar school ging was… lastig. Chloe is, in tegenstelling tot Joshua, geen ochtendmens en opeens moest ze weer binnen een bepaalde tijd klaar. Chloe vond het moeilijk en ze was ook nerveus om iedereen weer te zien. Mijn host mom is momenteel op woensdagen vrij dus we zijn met zijn allen naar school gereden om haar gerust te stellen. Persoonlijk wist ik echt niet wat ik moest doen nu ik opeens weer overdag vrij was.

Toen Chloe die middag terugkwam en ook die vrijdag tijdens haar thuisonderwijs zei ze: Er is niemand ter wereld zo geduldig en behulpzaam als Rianne. Daar doen we het voor ;)

Die vrijdagmiddag werd ik door dokter Chloe en Joshua onderzocht of ik gezond genoeg was om dat weekend weer eens naar buiten te gaan haha. Wendy, een van de Nederlandse au pairs waarmee ik naar Sydney vloog, moest helaas door corona van gastgezin wisselen en woonde daardoor vanaf die zondag op nog geen twintig minuten lopen. Werd ik gezond geacht dan mocht ik zondag koffie halen :P.

Maandag begon thuisonderwijs weer. Chloe moest gedichten schrijven en Joshua was ’s middags nog steeds zo moe dat hij tegen me aan op de bank in slaap viel, maar niet voordat we luisterden naar een Disney karaoke en dansten door de woonkamer. Die woensdag op twintig mei was ook de eerste keer in twee maanden dat ik weer met Wendy afsprak en in de middag stoeide ik met Chloe en Joshua en gingen op de trampoline.

Op donderdag hoorden we dat Chloe vanaf maandag weer fulltime naar school zou gaan. Best vreemd want de bedoeling was in eerste instantie dat we dat geleidelijk zouden opbouwen. Dat betekende ook dat ik vanaf maandag 25 mei weer alle dagen moest autorijden, iets dat ik voor het laatst op eh 23 maart had gedaan. Gelukkig heb ik voor de 25^ste nog wel even kunnen oefenen want die donderdag zat ik zo met autorijden in mijn hoofd dat ik een uur voordat Joshua zijn school eindigde met Chloe in de auto zat om hem op te halen. Oeps.

Vrijdag 22 mei was dus mijn laatste dag thuisonderwijs geven. Bijna twee hele maanden heb ik het gedaan. Ik kan er nog steeds niet helemaal bij dat ik het hierna nooit mee ga doen.

Zaterdag liep ik met Wendy naar Hornsby, een buitenwijk ongeveer vijf kilometer hier vandaan om bubble tea te halen en eindelijk die winterkleding te kopen die ik nu wel echt nodig heb. Het is hier nog steeds een graad of twintig en ik moet nog steeds factor vijftig op mijn gezicht smeren, maar na een zomer met zesenveertig graden loopt iedereen hier nu in coltruien.

Zondag kon ik de auto lenen en reden we naar een nationaal park waar we konijnen en wilde pauwen zagen. Ik had nog nooit in Australië gereden behalve de routes naar school en ik had natuurlijk sowieso de laatste twee maanden niet veel geoefend dus ik was best nerveus, maar het kwam allemaal goed! We hebben uiteindelijk een route van ongeveer twaalf kilometer gelopen en gepicknickt.

En ja, toen was het dus 25 mei en begon Chloe weer fulltime aan school en was ik overdag weer vrij volgens mijn oude gebruikelijke rooster. Net zoals Chloe moest ik nu wel echt even wennen. Chloe haar school heeft meer dan achthonderd leerlingen en in plaats van de gebruikelijke acht poorten openen ze momenteel maar eentje. Die straat was chaos. En waar we normaal met thuisonderwijs ook daadwerkelijk om drie uur ’s middags klaar zijn, kwam Chloe nu uit school en was er nog huiswerk dat gemaakt moest worden. En dan heb ik het nog niet eens over het feit dat Chloe haar winteruniform een stropdas heeft die ik moest leren strikken.

Nadat ik erachter was gekomen dat Wendy bij haar nieuwe gastgezin zowel een hond als kippen heeft, haalde ik haar woensdag over om haar hond mee te nemen als we zouden afspreken. Ik was nog nooit zo blij om een beagle te zien. Op de terugweg nam ik koffie mee voor mijn host parents en mezelf.

Die donderdag sprak ik met zowel Lieke als Wendy af. De laatste keer dat ik Lieke zag was toen we naar Palm Beach gingen in maart dus dat was ook alweer even geleden. Met Lieke ben ik naar de bibliotheek gelopen om mijn boeken in te leveren aangezien dat eindelijk weer kon en daarna zijn we naar de supermarkt gegaan. Ik drink hier echt ontzettend veel chai latte dus het was tijd om mijn eigen thermosfles en oploskoffie te kopen, wil ik niet blut raken nu het herfst is. (Of, officieel winter vanaf vandaag 1 juni).

En toen was het alweer vrijdag. Na schooltijd deed Chloe mijn haar. Niet alleen kreeg ik een kleine vlecht, maar ook maakte ze een staart waarbij mijn hele haar verdween onder een regenboog aan elastiekjes. Dit was de eerste keer dat ik wilde dat ik nog lang haar had, want kun je voorstellen wat ze daarmee allemaal had kunnen doen!

Op zaterdag zou ik met Wendy gaan hardlopen, maar zij kon uiteindelijk toch niet. En dus besloot ik een verantwoordelijke volwassene te zijn en in mijn eentje te gaan. De straten hier zijn echt vierkantjes, net zoals in de Verenigde Staten, dus ik heb een aantal rondjes ‘rond het blok’ gedaan voordat ik echt helemaal kapot was. Chloe had mijn haar weer gedaan voordat ik ging rennen dus echt te veel mensen die ik tegenkwam, moesten grinniken.

Die middag ben ik met Wendy nog eens vijf kilometer wezen lopen naar St Ives, een andere buitenwijk, waar we voornamelijk hebben zitten praten. Dit keer niet met Chloe haar. Je mag natuurlijk wel naar openbare parken momenteel, maar vanaf 1 juni gaan ook plekken als dierentuinen en andere dingen weer open. Dit was de eerste keer dat ik mijn thermoskan had meegenomen en wow, warme koffie is fijn soms. In de supermarkt vonden we nog wat Nederlands roggebrood, maar dat heb ik maar laten liggen.

En dan zondag! In de ochtend deed Chloe mijn haar weer en in die middag ben ik met Wendy naar een nationaal park gewandeld. Zonder mijn Chloe kapsel dit keer. Ik hoop aankomende week een aantal foto’s van het park online te zetten. Ik merk persoonlijk nog niet heel veel verschil tussen de natuur hier en bijvoorbeeld in Duitsland. Behalve dat de bomen echt een stuk hoger zijn en er papegaaien om je heen vliegen.

Maar goed, dat was deze maand weer. In juni zijn zowel Joshua als mijn host mom jarig en gaan veel dingen weer open dus ik ben benieuwd wat ik dan allemaal weer kan zien! Joshua was vandaag ziek dus ik heb in ieder geval alle kleuren snot gezien.