Donderdag 24 augustus –

Er is besloten dat Samuel Jr deze laatste twee dagen als ik moet werken bij Tina haar moeder is. Op deze manier heeft Samuel Sr wat ‘rust’ en kan zich ‘beter focussen op zijn werk’. Ik was hier eigenlijk best een beetje door gepikeerd omdat dit mijn laatste dagen zijn en ik die graag met beide kinderen wilde doorbrengen, daarbij ben ik nog steeds van mening dat de reden dat Samuel Sr zo erg afgeleid is, is omdat hij zelf om de haverklap komt kijken. Olivia sliep nog toen ik officieel moest beginnen met werken en dus kon ik even rustig en uitgebreid ontbijten. Samuel Sr kwam de keuken binnen en het eerste wat hij me vertelde was dat hij het niet fijn vind dat ik op mijn telefoon zat tijdens werkuren en of ik daarmee wilde stoppen. Ik was lichtelijk verbaasd, want Olivia lag immers toch nog op bed. Toen Olivia wakker werd wilde ik haar uit bed halen en haar ontbijt maken, maar Samuel Sr vloog haast zijn werkkamer uit. En dus stond ik toe te kijken hoe Samuel mijn werk deed. Frustrerend. Ook vandaag kwam hij om de haverklap even kijken, meespelen of ging wat snacken, helemaal prima natuurlijk, maar toen hij tegen Tina ging zeuren dat zijn werk weer niet af was door mij, was ik toch weer even lichtelijk gefrustreerd. Gelukkig had ik een erg leuke dag met Olivia. Ze vroeg op een gegeven moment om DE tablet, en ik zei nee. Hierna vroeg ze om EEN tablet, dus afkijkend van mijn moeder pakte ik een vel papier en tekende een tablet voor haar. Hier, daar had ze een tablet! Ik herkende de geshockte blik die ik zelf vroeger ook had. We hebben het grootste gedeelte dag getekend en het was echt fijn. Tevens startte de Vuelta vandaag in Vila-real, die heb ik trouwens dus ook nog even mooi mee kunnen pakken!

Vrijdag 25 augustus –

Vrijdag! Mijn laatste officiële werkdag. Ik was weer alleen met Oliva en we spendeerden het voornamelijk met haar Engelse lessen. Het voelde niet als een laatste dag. Ik kan me niet voorstellen om hier weg te gaan. Dit huis is echt als een thuis gaan voelen. Inclusief alle frustraties die met huisgenoten komen dus zoals jullie gisteren lazen. Ik kijk de laatste dagen ook weer echt uit naar iedereen in Nederland zien. Deze laatste dagen voelen raar. Mijn koffer staat grotendeels alweer ingepakt. Ik denk niet dat de kinderen goed doorhebben dat ik maandag wegga en dan niet meer terugkom. Aangezien het vrijdag was zouden we een ijsje gaan eten om het weekend in te luiden. Tina en Samuel Sr wilden echter liever wandelen deze keer, wat ik op zich ook prima vindt. Het wandelen hield echter in dat we naar de auto liepen, instapten en weer uitstapten bij dezelfde ijssalon als vorige week.

Zaterdag 26 augustus –

In de ochtend spraken we af met goede vrienden van Tina en Samuel Sr en met hun gingen we naar het dichtstbijzijnde park. Het koppel heeft een dochtertje van zes maanden en wat is dat een schatje! Ik spendeerde het grootste gedeelte van de tijd met Samuel die met krijt een ventilator wilde tekenen. We zouden dus vandaag in de middag naar het strand gaan, maar het bleek te warm en dus zaten we vast aan het huis. Gelukkig voor mij was ik sowieso al niet van plan naar het strand te gaan. Een paar dagen terug werd ik geappt door Nelleke of ik mee uit wilde in Valencia zaterdagavond. Het zou me een mogelijkheid bieden om nog een laatste keer naar Valencia te gaan, het nachtleven daar te ontdekken en een goed afscheid van de andere au pairs te nemen. Een volmondig ja van mijn kant dus. Het enige nadeel? De laatste trein gaat om 22.30 en de eerste zondag om 7.17. Een nadeel omdat zondag als afscheid het gezin naar Morella gaat en ik dus rond 9.00 in de auto moeten zitten. Vaarwel slaap. Ik was zo’n twee uur eerder in de stad dan Nelleke en Melanie. Deze twee uur besteedde ik met ijs eten in een McDonalds en een afscheidscadeautje kopen voor de kinderen. De McDonalds was overladen met Australiërs van mijn leeftijd die niets van het Europese systeem snapten. Iemand moest ze uit de brand helpen en ik dacht even de enige andere persoon te zijn daar die Engels sprak. Uiteindelijk kwam Melanie om een uur of 20.00 aan in de stad en konden we gaan avondeten. Heel cliché moest ik als laatste avondmaal natuurlijk tapas kiezen. Ook al is tapas helemaal geen avondeten :’). De stad was verder wel oké zo ’s avonds, al zou ik nooit aanraden om cocktails te bestellen bij een taco bell ;)

Zondag 27 augustus –

De laatste hele dag in Spanje! We vertrokken al vroeg en kwamen rond de lunch aan in Morella. We gingen naar een restaurant waar Tina in haar jeugd regelmatig kwam, maar nu al dertig jaar niet meer was geweest. Het restaurant was volgens haar van binnen geen spat veranderd. Geloofwaardig als je je bedenkt dat er nog steeds een grote foto van een veertigjaardode dictator aan de muur hing. Ook al heb ik ook Trump gespot. Tina had van te voren gezegd dat de sandwiches daar aardig groot zijn, maar daar kwam ik zelf pas achter toen ik voor de zoveelste keer dezelfde fout maakte. Het is me al te vaak overkomen dat ik tijdens de lunch geen drie gangen verwacht en dan al vol zit bij het voorgerecht. Kak. Met moeite kreeg ik dus die enorme sandwich op waarna me werd medegedeeld dat ik wel dikker was geworden in Spanje. Bedankt, familie hier! Tijdens het eten kreeg ik allemaal cadeautjes in handen gedrukt van Samuel Sr zijn moeder als afscheid. Ik had het echt niet verwacht. Het was best een emotioneel moment met meerdere huilende mensen. Spanjaarden zijn sowieso mensen die snel huilen geloof ik. Toen dat allemaal was afgezakt gingen we vervolgens het centrum van Morella in voor de festiviteiten. Het hele gebeuren heette het confetti feest. Ik denk dat ik het het beste uit kan leggen als volgt: stel je carnaval voor alleen dan met kilo’s en kilo’s confetti. Iedereen draagt beschermende hoeden, mondkapjes en brillen terwijl overal om je heen confetti wordt gegooid. Letterlijk een heel feest door en met confetti. Tegen het eind van de middag was de confetti hoger dan mijn enkels en maakten kinderen er sneeuwengelen in. Het feest wordt maar een keer in de zes jaar gehouden door de enorme troep die er van komt. Tina noemde dit een speciaal voor mij georganiseerd afscheidsfeestje.

Maandag 28 augustus -

Vanavond om acht uur zit ik in het vliegtuig! En aangezien ik pas in de avond vlieg kon ik dus vandaag nog aan het werk. Ook al is Samuel Sr vrij en de hele dag in huis. Olivia had een heel lijstje opgesteld met dingen die we nog samen moesten doen. Dit varieerde van Engels leren tot tekenen en rondrennen. Samuel Jr wilde alleen knuffelen. Na de tijd spendeerde ik nog een dik uur met alle puntjes op de i zetten. Ik gaf Samuel Jr en Olivia hun cadeautjes en checkte alles nog een laatste keer. En toen was het gedaan. Ik vertrek nu binnen een half uur en Olivia en Tina hebben al wat tranen laten vloeien. Op het vliegveld ga ik de ouders van Nelleke ontmoeten die dezelfde vlucht hebben en samen kunnen we de tijd wel een beetje doden denk ik. Wanneer alles goed gaat dan vertrek ik om 20.10 uit Valencia en landt om 22.30 in Eindhoven. Vanaf Eindhoven halen mijn ouders en Jur me op en gaan we weer richting Drenthe. En dan ben ik weer thuis en was het hele avontuur alweer voorbij. Ik heb echt geen idee nu wat te zeggen. Is dit een blogafscheid? Nu ja, ik hoop dat jullie het fijn vonden om de blog te kunnen lezen en hopelijk tot snel :)