Hola!

Donderdag 17 augustus –

Elke keer was ik weer verbaasd als Samuel Jr en Olivia om iets lekkers vroegen. Negen van de tien keer vroegen ze namelijk om een schaaltje yoghurt. Hun ouders hebben hun nooit iets anders gegeven dan lolly's en de rest is dus onbekend terrein en zal dus wel 'vies' zijn in hun ogen. Vorige week had ik oreos gekocht waarvan ze er allebei eentje mochten proeven. Vanaf toen zijn oreos ook maar opgenomen in huishouden. Sorry! Samuel Jr wilde vandaag oreos en niet zijn lunch. Tja, in zo'n geval mag hij kiezen. Het is of lunch of niets, anders kan ik morgen dezelfde strijd voeren. Samuel Jr begon als antwoord hierop natuurlijk te krijsen. Vrijwel meteen daarop kwam Samuel Sr binnen met de mededeling dat ik hem maar gewoon oreos moest geven. Natuurlijk was ik het die die avond aan Tina mocht gaan uitleggen waarom Samuel Jr geen lunch had gehad. Samuel Sr moest aan het begin van de middag naar het ziekenhuis voor een x-ray. Iedereen moest mee en ik zat dus met Olivia en Samuel Jr uiteindelijk in de wachtkamer. Ze lieten beide geen traan. Twee Spaanse vrouwen waren aan het praten over dat zij hun kind nooit zouden achterlaten bij een meisje dat geen Spaans sprak. Olivia en Samuel Jr gaven als antwoord me een dikke knuffel. Vandaag is mijn trein abonnement afgelopen en dus was dit mijn laatste dag na werktijd in Valencia. Ik wilde even goed tapas eten op een terrasje, maar moest uiteindelijk die volle drie uur zoeken naar een souvenir voor thuis omdat ik de winkel niet terug kon vinden. Nelleke kon vandaag niet komen, waardoor ik me helaas realiseerde dat toen ik dinsdag haast wegrende voor mijn trein, dat ons afscheid was.

Vrijdag 18 augustus –

Werken ging weer goed. Nu zowel Samuel als Olivia erg op me gesteld is, is mijn dag een aaneenschakeling van twee stemmen die vaak tegelijkertijd mijn naam roepen. Beide willen ze bij mij zijn, maar niet bij elkaar en dus ren ik constant heen en weer. Oliva hangt een beetje als een puppy aan me. Vandaag was ze toen ik vrij was aan het prutsen met eten. Koekjes, fruit, brood, de hele rit. Ze besloot vandaag een combinatie van al die dingen te maken als verrassing voor mij. Geprakte banaan op oude theekoekjes met bramenjam en brood is nu niet iets waar ik van warm loop. Het was voor mij en dus at ik het met de grootst mogelijke glimlach op.

Zaterdag 19 augustus –

Het was ontzettend warm vandaag en dus zouden we in eerste instantie de hele dag in huis blijven. Tina had echter gezegd dat we voor mijn vertrek nog een keer naar het “Bioparc” zouden gaan, en de tijd begint toch te dringen. Ik heb nog minder dan tien dagen over waarvan ik er zeker vijf ook gewoon werk. Vandaag in alle vroegte dus maar in de auto en naar de dierentuin. Bioparc is een dierentuin van acht tot tien hectare. Het is zo’n veertig minuten lopen van centrum Valencia en volledig gericht op Afrikaanse fauna. Er zijn meer dan 250 verschillende soorten dieren waaronder mijn favoriet: de duiker! Bioparc gebruikt nergens tralies of hekken en de scheiding bestaat volledig uit glas, rotsen of water. Bij sommige dieren is dat glas echt onvoorstelbaar dik, zoals bijvoorbeeld bij de mensapen en grote katachtigen. Ik denk dat het glas nergens zo dik was als bij de gorilla’s. Waarschijnlijk na al die zilverruggen die de afgelopen jaren zijn ontsnapt. En eerlijk gezegd, ik zou ook ontsnappen als ik zo’n beest was. Een van de gorilla’s was net bevallen. Echt overal stond in zeker tien talen aangegeven: niet de gorilla’s aankijken, niet op het glas tikken, geen flits gebruiken want dat is schadelijk voor hun ogen en alsjeblieft praat zachtjes. Ik zou gek worden als ik ergens zat opgesloten en er werd constant geschreeuwd, op mijn raam getikt en rare handgebaren gemaakt zodat ik vol in een foto met flits kon kijken. Ik zou echt gek worden als gorilla zijnde, maar daar dachten de meeste mensen niet over na. Ze vonden het zelfs grappig toen gorilla’s met hun handen hun ogen bedekten tegen de flits: kijk hen eens menselijk zijn! Hoeveel de verzorgers ook tot stilte maande, daar werd meer geschreeuwd dan in de rest van de dierentuin bij elkaar. Ik bedoel zelfs alle chimpansees zagen er uit alsof ze een ware depressie hadden. Maar goed, laat ik daarover nu maar niet doorzagen. Het was denk ik de mooiste dierentuin waar ik ooit ben geweest en ik vond het echt geweldig. Ik bedoel, duikers! Ik zal wat foto’s erop zetten zodat jullie de sfeer kunnen zien. Het is zeker een aanrader als je in Valencia bent.

Zondag 20 augustus – Zondag, en dus gaan we naar Benicasim. We kwamen aan rond de lunch. De grootmoeder haar zus en diens man waren er onverwachts ook. Beide hebben ze een kleine obsessie met ons kikkerlandje. Het moment dat ze er achter kwamen dat ik uit Nederland kwam zal voor altijd in mijn geheugen gegrift staan. De Nederlandse taal en de Keukenhof zijn blijkbaar prachtig. Ook al was het duo nog nooit in Nederland geweest. De grootouders hadden vandaag dus extra veel moeite gedaan voor de lunch, naast een dikke pan paella waren er bijvoorbeeld ook slakken. De grootmoeder had zelfs gekookte aardappelen gemaakt omdat dit zo populair is in Nederland. Super enthousiast pakte ik een aardappel omdat ze me inderdaad deden denken aan thuis. De eerste hap was geweldig en de tweede was weer echt zoals vanouds walgelijk. Ik mis aardappelen dus echt niet. We gingen hierna zoals gewoonlijk naar het strand, waar Samuel Jr absoluut niet ingesmeerd wilde worden door zijn ouders want ‘Nie-an,’ kan dat natuurlijk veel beter. Olivia was ondertussen de hele tijd bezig met tekeningen maken en schelpen zoeken voor een perfect afscheidscadeau als ik weer vertrek. Ik ben zo in dubio, ik wil hier niet weg, maar ik wil wel de mensen thuis zien. De rest van de middag spendeerden we in het zwembad. Tina en Samuel Sr moesten nog wat ophalen en dus was ik verantwoordelijk over twee kinderen waarvan de een niet kan zwemmen en de andere slechts een weeklange cursus heeft gedaan. Samuel Jr vond het helemaal geweldig en leek zijn ouders zelfs even vergeten te zijn, niets geen geschreeuw of iets. Ik ondervond ondertussen meerdere hartverzakkingen omdat Olivia telkens weer het water in wilde duiken en zonder kijken het diepe in sprong. Het meest ondiepe gebied van het zwembad is alsnog een dikke eenmetervijftig.

Maandag 21 augustus -

Samuel Jr en Olivia wilden vandaag de film Trolls kijken. Ze hebben hier al een aantal week een obsessie mee, maar vandaag sloeg helemaal door. De hele dag moest de film constant opstaan. Het maakte niet uit of we iets anders aan het doen waren, ze moesten die film op de achtergrond aan hebben. Al onze bezigheden werden trouwens ook regelmatig onderbroken omdat er op dat moment een liedje werd gezongen in de film, en dan moet je natuurlijk even fanatiek meedansen. Samuel had in het begin de neiging mijn kamerdeur dicht en op slot te doen, maar dat is volledig verleden tijd. Af en toe wordt mijn deur met een ruk opgegooid en komt hij binnenstormen om te knuffelen. Zoals nu.

Dinsdag 22 augustus –

Ik werk vanmorgen wakker en het eerste waar ik aan dacht – na alle gebruikelijke dingen waar ik elke ochtend aan denk- is dat ik volgende week dinsdag ik alweer in Nederland ben. Het zijn nu echt de laatste beetjes. Jur kwam vandaag al weer terug naar Nederland, terwijl hij voor mijn gevoel gisteren nog maar vertrok. Samuel Sr is de laatste anderhalve week erg gestresst door zijn werk. Hij werkt natuurlijk thuis dus ik probeer te zorgen dat hij zo min mogelijk afgeleid wordt. Hij wil dat ik de kinderen maar gewoon een koekje geef als ze daar om vragen zodat ze niet gaan krijsen en hem uit zijn concentratie halen. Ik ben het er niet helemaal mee eens, maar goed, het is niet mijn baan om daar wat over te zeggen. Vandaag nadat Tina in huis was zette Samuel Jr het op een krijsen. Hij wilde namelijk een vel papier want al zijn tekenbladen waren ‘vol’. En met vol bedoel ik: er stond nog geen duimbreedte op. Tina gaf niet toe waardoor Samuel Jr alleen maar harder ging schreeuwen. Uiteindelijk kwam Samuel Sr zijn werkkamer uitstormen en gaf me een preek. Hij had pas aan het eind door dat Tina er al weer was en het dus niet mijn ‘fout’ was…

Woensdag 23 augustus –

Vandaag werkte Tina weer in de middag dus ik was ’s morgens vrij. Een zeer fijne aangelegenheid aangezien ik om vier uur ’s nachts nog de slaap niet had kunnen vatten. De reden? Waarschijnlijk een combinatie van het bellen met Jur, de acht berichtjes die ik kreeg om mijn terugkeer alvast in te luiden en het ontzettend goede boek dat ik las. Rond een uur of elf gingen Tina, de kinderen en ik even de stad in om boodschappen te doen en naar het park te gaan. Samuel Sr werkte vandaag gewoon op zijn werk en daar was ik na gisteren wel blij mee. Tina vertelde me dat ze Samuel Jr naar haar moeder zou brengen omdat hij met haar naar de dokter zou gaan. Ik zou dus tot Samuel Sr klaar was met werken alleen in huis zijn met Olivia. Mijn eerste keer zonder echt ouder toezicht in dit huis of zo. Ik ging allereerst even met haar naar de supermarkt omdat Tina wat was vergeten. De vrouw achter de kassa prees mij met mijn lieve dochter. We maakten de rest van de middag ons eigen inpakpapier, lunchten, hadden een fotoshoot, leerden Engels, tekenden, deden verstoppertje en hadden uiteindelijk een danswedstrijd. Ten tijde van deze wedstrijd merkte ik toch wel even dat ik in Nederland niet zo heel veel sport. Poeh. Ik schonk drinken voor ons in terwijl Olivia de tablet (want youtube app) weer uitzette. Op dat moment kwam Samuel Sr thuis. Hij vroeg me ten eerste of ik nog twee uur langer door kon werken, geen probleem, vervolgens vroeg hij hoeveel uur Olivia al op de tablet zat. We hadden hem zonet gebruikt om een muziek mix op te zoeken en om foto’s te maken voor de shoot. Misschien dat het alles bij elkaar maximaal een uurtje was. Ik vertelde dit aan Samuel Sr, maar hij leek me niet echt te geloven en vroeg me of ik zeker wist dat het niet vijf of zes uur was geweest. Want dat is zo ‘makkelijk’. Ze zitten nooit op de tablet als ik werk? Als au pair is het belangrijk frustraties meteen uit te spreken, maar omdat ik binnen een paar dagen vertrek heb ik nu toch zoiets van: “laat maar". Ik weet dat Samuel Sr wat stress heeft op zijn werk en ook na gisteren lukte het me vandaag nog om kalm te blijven, maar dit maakt wel dat ik stiekem toch wel blij ben dat ik nog maar twee of drie dagen hoef te werken. Hoe geweldig Samuel Jr en Olivia ook zijn.

En dat was weer een week! Pieken en dalen enzovoort. Volgende week om deze tijd zit ik weer in Nederland! Ik schrijf waarschijnlijk nog een blog over mijn laatste dagen hier en dan nog eentje over mijn aankomst in Nederland. Tot snel! Adios!