RianneRobben.reismee.nl

Tres - 50%

Hola!

En hierbij presenteer ik jullie week drie! Aangezien ik goed op schema loop, hoop ik, vanaf nu elke woensdagavond/donderdag de week te updaten totdat ik weer in Nederland ben. Dat zijn nog maar drie of vier blogs als ik mijn vertrek opsplitst! De tijd gaat veel te snel.

Ik heb afgelopen week wat foto’s online gezet om jullie een indruk te geven van de sfeer. Zoals ik al eerder heb gezegd zitten hier geen foto’s van de kinderen bij omdat ik deze niet publiekelijk mag maken. Ik kan ze natuurlijk op mijn verjaardag volgende maand wel laten zien. Ik hoop dat jullie ze hebben kunnen vinden. Ik ben vergeten uit te leggen in mijn eerste blog dat er ook een mailingslist is. Helemaal onderaan als je op je mobiel zit, of rechts op je pc/laptop/ipad etc kun je je emailadres achterlaten en dan krijg je automatisch bericht als ik iets nieuws post. Ik merk in het grote verschil lezers tussen de eerste en de tweede blog al dat ik of, heel erg saai ben, of te laat ben met dat uitleggen. Waarschijnlijk beide. :P

Donderdag 3 augustus –

Het werken ging erg goed vandaag. Hoewel dinsdag aardig vreselijk was, heb ik nu het gevoel dat ik veel onder controle heb. Net nu de vader heeft besloten de hele vakantie in huis te blijven werken, loopt niemand meer zijn kamer in of huilt. Het voelt een beetje alsof ik gefaald heb omdat ik niet alleen met de kinderen ben, maar ik weet dat zoals het de afgelopen twee weken ging dat ook niet had gekund met Samuel jr. Samuel senior moest een keer twintig minuten weg en die volle tijd heeft hij lopen krijsen, schreeuwen, slaan, bijten, met dingen gooien. De ouders kennen het van Olivia toen die deze leeftijd had en zeggen dat het verder niet aan mij ligt. Ze willen dat ik Samuel knuffel om hem rustig te krijgen, maar dat heeft al geresulteerd in een tand door mijn lip. Ik krijg wat gemixte signalen van Samuel jr want hij wil wel constant spelen en kusjes geven. Nou ja, vandaag ging dus goed. Ik had weer Spaanse les en begin nu echt vooruitgang te merken. Ik kan me nu goed verstaanbaar maken. Vandaag is de laatste dag met Denise. Morgen vertrekt ze om nog twee weken met haar vriend door Spanje te reizen voor ze weer naar Oostenrijk gaat. Het is heel raar om je te beseffen dat je deze mensen waarschijnlijk nooit meer gaat zien. We hebben als afscheid een ijsje gegeten samen met Anastacia bij een van de grootste ijssalons hier. Ze hadden ijs in de smaken, zalm, rundvlees, komkommer, tomaat, red Bull en weet ik niet wat nog meer. Ik speelde vandaag echter lekker op safe en koos voor bramen en watermeloen.

Vrijdag 4 augustus –

Ik merkte het gisteren al, een verandering in de kinderen na dinsdag. Die verandering blijft doorzetten en vandaag ging geweldig. Ik denk dat we nu eindelijk over al die wie-is-deze-persoon hobbels heen zijn. Dat mag ook wel na dik twee weken. Ik probeer te bedenken dat twee weken misschien lang zijn voor een zomer au pair, maar als ik hier een jaar zat, dan zijn twee weken natuurlijk niets. Ik ben hier nog zeker 24 dagen en dat voelt zowel erg lang als beangstigend kort. Ik heb nog geen zin om weer naar huis te gaan. Wanneer ik de kinderen terecht wijs luisteren ze voor de verandering nu standaard in plaats van me weer uit te dagen. Het is weer vrijdag, dus jamon en ijs! Ik koos voor oreos. In Nederland lustte ik geen oreos, maar nu eet ik zo een pak weg. Je moet iets als veel van je eten wegdrijft door de hitte (of olijfolie...).

Zaterdag 5 augustus –

Ze hadden het bij mijn aankomst al gepland: Peñiscola. Het ligt op nog geen uur van Vila-real en is niet bereikbaar met het openbaar vervoer. Vandaag was de warmste dag sinds ik hier ben aangekomen. Ik heb geen idee van de precieze temperatuur, maar het voelde overduidelijk warmer dan die 41 graden in Valencia deze week en toen ik wilde gaan slapen was het ook nog ruim boven de dertig. De airco staat hier afgesteld op 27 graden en dan is het lekker koel, maar ik moet het nog steeds zonder de airco doen. Gelukkig is Peñiscola wel zo'n plaats zoals je ze in brochures ziet. Kraakhelder water, smalle steegjes, een kasteel en wat heuvels. Heel veel hebben we niet kunnen zien, door de hitte hebben we gescholen in een kerk. Maar wat Ik zag, prachtig! Ik kan vandaag ook eindelijk melden dat ik niet meer ziek ben :).

Zondag 6 augustus –

Tina had verteld dat haar broer voor het weekend in de buurt was en we daarom met hun een ijsje gingen eten. ‘We’ betekende in dit geval: de hele familie. Ik zat op zondagmorgen omringd met zo'n dertig Spanjaarden. Meer dan zestig zoenen kon ik in ontvangst nemen. Een van de tantes woont in Madrid en gaf me haar nummer. Ze vertelde dat ik een bericht moet sturen zodra ik in de buurt ben zodat ze me de stad kan laten zien. Of ik denk dat ze dat zei… Zo'n zestig procent van de Spanjaarden spreekt namelijk geen Engels. De dictatuur van Franco eindigde pas in 1975 waarna koning Carlos op de troon kwam. Koning Carlos had denk ik ook wel wat anders aan zijn hoofd dan meteen Engels verplicht stellen in zijn land na jaren van dictatuur bewind. De meeste mensen hier die Engels spreken hebben dat op privé scholen geleerd. Van alle familieleden spraken er maar twee matig Engels, buiten Tina en Samuel om. Een goede oefening voor mijn Spaans!

Maandag 7 augustus –

Vandaag ging werken weer heel erg goed. Ontzettend fijn. Ik begin het gevoel te krijgen dat Samuel ziek wordt dus ik bereid met alvast voor. Zijn hele tandvlees is rood en hem eten geven wordt moelijker. Zowel Samuel Jr als Olivia gaan snel vooruit in hun Engels. Aangezien mijn Spaans ook vooruit gaat wordt communiceren steeds makkelijker. Dat werkt ook zeker bij aan de sfeer van de afgelopen dagen. Samuel was net bezig met de kleuren leren in het Spaans, maar spreekt dus nu standaard van "pink." Ik heb tevens even kunnen Skypen met Jur. Ik heb nu een keer met mijn ouders geskypet en een keer met Jur, waar ik mijn ouders meer ging missen, miste ik Jur na de tijd minder. Het deed me erg goed hem even te zien. Ik spreek Jur elke dag, maar woensdag vertrekt hij om te backpacken in Schotland dus dan gaat dat praten flink achteruit. Ik heb geen heimwee in huilend op bed liggen of zo, maar soms zit er wel een knoop in mijn maag.

Dinsdag 8 augustus –

En weer een fijne werkdag! Samuel kruipt geregeld bij me op schoot, gewoon puur om te knuffelen, waarna Olivia er ook bij op springt. Wanneer ik naar boven ga om bijvoorbeeld te douchen (ik heb mijn eigen badkamer) schreeuwen ze dat ik terug moet komen. Samuel moest zelfs huilen de laatste keer. Ik viel van de trap toen ik mijn spullen ging pakken voor de taalles omdat ik beneden iets hoorde vallen, gevolgd door een keihard tweestemmig: "Nie-An!" Ergens maakt me dit heel blij, maar ik ben ook bang voor mijn vertrek eind deze maand. Ik hoor de hele tijd het deuntje: "Die zie je nooit meer terug," in mijn hoofd. Vandaag leerden we met Spaanse les over de delen van het lichaam. Aangezien Tina fysiotherapeut is, had ze dat al eens met me doorgenomen en kon ik alles inkopen. Magali besloot me mijn certificaat voor mijn au pair zijn alvast te geven. Ik ben halverwege de cursus Spaanse lessen ingestapt, maar zit nu op hetzelfde niveau als de rest. Thuis studie, jeej. Magali heeft dus besloten geen nieuwe cursus te beginnen aangezien Anastacia toch niet elke week kan en ik dan alleen zit. Donderdag is mijn laatste officiële les! Na de tijd, hoe verrassend, tapas met Anastacia en Nelleke. Het was Anastacia's eerste keer tapas en tinto de verano. Iemand moet tinto de verano in Nederland gaan verkopen!

Woensdag 9 augustus –

Tina had bewust 's morgens vrij omdat Jur vandaag naar Schotland vertrekt om twee weken te backpacken samen met zijn beste vriend, Sander. Ik heb het vast al een keer eerder genoemd hier. Tina wilde dat ik goed afscheid kon nemen. Jur gaat the middle of no-where in en zal dus die volle twee weken niet bereikbaar zijn. Het voelt ontzettend surreëel om te weten dat ik twee weken lang hoogstens een sms per dag krijg, wanneer hij eens zijn telefoon aanzet. Ik spreek al zolang zoveel uur op dagelijkse basis met Jur. Eigenlijk al sinds ik hem heb ontmoet. De enige uitzondering was de zomer van 2015. Tijdens deze zomer ging hij ook twee weken backpacken en schreef ik als reactie bijna een heel manuscript. Laten we hopen dat ik nu ook zo voortvarend ben, want ik moet nog maar zes hoofdstukken herschrijven om mijn huidige manuscript af te hebben. (Totaal willekeurig natuurlijk dat ik slechts twee dagen hierna begon met bloggen trouwens.) Jur en Sander waren twee uur van te voren op het vliegveld, maar de ruimbagage inchecken duurde anderhalf. Hierdoor moesten ze door de douane heen naar hun gate rennen. Jur belde me toen hij al in het vliegtuig zat om nog even snel doei te zeggen. Ik heb Jur vandaag al drie weken niet gezien, en toch voelde dit meer als een afscheid dan toen ik zelf in het vliegtuig stapte. Ik heb absoluut geen spijt van het feit dat ik nu hier in Spanje zit, ik zou hier zo nog acht maanden kunnen blijven, maar na dat telefoongesprek zat er wel weer even een knoop in mijn maag. Ik kreeg bericht zodra het vliegtuig opnieuw aan de grond stond, om twintig minuten later te vernemen dat Jurs bagage niet mee was gevlogen naar Schotland! Backpacken zonder backpack is lastig. Ze verblijven voorlopig in een hostel en nu maar duimen dat het goed komt. Aangezien ik deze blog een dag later schrijf weet ik al dat dat het geval is ;). Ik was ontzettend bang op de heenvlucht om mijn ruimbagage te verliezen en Jur zei dat zoiets binnen Europa nooit gebeurd. Schotland hoort, ondanks de brexit, anders nog wel bij Europa hoor! In de middag moest ik werken, wat weer gewoon goed ging dus jeej. Ik ben vandaag al drie weken hier en heb nog minder dan drie weken te gaan! :o Samuel Sr is vandaag jarig en werd eenenveertig. In de morgen had ik samen met Tina en de kinderen een chocoladetaart gemaakt. We gaven cadeautjes en zongen Spaanse liedjes die ik maar half mompelend mee kon neuriën.

Reacties

Reacties

Irma Robben

Mooi hoor. Ik ben 2,oktober jarig en lust ook wel een eigen gebakken taart. Dit had je eigenlijk niet moete schrijfen. Gr

Rita

Verheug me steeds op je verhaal.

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!

Deze reis is mede mogelijk gemaakt door:

Travel Active