Hola!

Ik heb besloten elke woensdag te updaten en over de afgelopen week te vertellen. Aangezien het vandaag stiekem al elf augustus is en niet zesentwintig juli lopen de eerste weken iets achter. Ik heb het nogal druk. Kinderen enzo. Ik had wel elke dag al uitgeschreven op mijn telefoon dus, ja, het was er, alleen niet online. Ik probeer die achterstand nu binnen een paar dagen zo snel mogelijk weg te werken.

Donderdag 20 juli-

Ik kwam gisteren rond acht uur 's avonds aan, nog net op tijd voor het Spaanse avondeten dat rond een uur of tien 's avonds is. De moeder is vandaag en morgen nog vrij. In de ochtend gingen we gezamenlijk boodschappen doen en naar het park. De supermarkten zijn toch wel anders hier en ik heb me nog maar zelden zo de ogen uitgekeken in een buurtwinkel haha. Geen tijgerbrood voor mij, helaas. Ze hebben alleen een soort hagelwit melkbrood en iets dat verzuipt in de pitjes en zaden. Het park hoort bij hun appartementencomplex en Tina, de moeder, legde me uit dat ze hier alleen naar buiten gaan voor elf uur 's morgens of na zes uur 's avonds ivm de hitte. Samuel moet wennen aan een extra persoon in huis. Olivia had een heuse 'inzinking', waarbij ze in elkaar stortte en zei dat ze geen Engels sprak. Ik voel me nog wat ongemakkelijk en niet op mijn plaats. Die middag ging ik in mijn eentje met de trein naar Valencia. Elke dinsdag en donderdag heb ik twee uur Spaanse les. De treinreis duurt een uur en tien minuten en daarna moet ik nog tien minuten lopen naar het centrum. Om bij het treinstation te komen moet ik me 's middags wel twintig minuten door de hitte heen slaan. We hadden echter toevallig vandaag geen Spaanse les maar een kleine excursie. We zijn in een half uur met alle tien zomer au pairs en Magali van het agentschap naar een museum gelopen om te leren over een Spaans feest, Fallas. Fallas is een traditioneel feest ter ere van Sint-Jozef waarbij grote carnavalsachtige wagens van vijfentwintig meter hoog in brand worden gestoken. Een van de au pairs die ik sprak, Denise uit Oostenrijk, blijkt dezelfde trein als ik te hebben. Samen met Denise en Nelleke, ook een Nederlandse au pair gingen we naar 100 Montaditos. Dit is een informele Spaanse restaurantketen die allemaal kleine gerechtjes serveert. Montaditos zijn kleine zachte stokbroodjes. De kaart is ontzettend uitgebreid met Montadiltos tussen de een en twee euro, je schrijft op een briefje welke je wilt en besteld er desnoods nog wat nachos of andere meer typische tapas bij dat ook max twee euro kost. Het is een heerlijk concept en op aanraden van de andere au pairs heb ik ook een glas tinto de verano besteld, een typisch Spaanse drank, ik denk dat ik er verliefd op ben. Ik wil hier nu al niet meer weg, gisteren, wat? Nooit gebeurd.

Vrijdag 21 juli-

Ik kon weer moeilijk slapen. Ik had een erg fijne dag gisteren, maar vandaag had ik oprecht last van de hitte. De hele dag Spaans horen in combinatie met meer dan dertig graden is intens na het koude Nederland. Wanneer ik 's morgens opsta om half acht is het momenteel al zo'n zevenentwintig graden. Ik was vandaag ondanks dat de moeder in huis was, al wel af en toe alleen met de kinderen en lijk Samuel voor me te winnen. Hij is geobsedeerd met ventilators. Ik geef hem geen ongelijk met deze temperaturen. Momenteel doen we "va" wat inhoudt dat Samuel de ventilator aanzet, va schreeuwt, en dan moet ik hem gaan kietelen. Susto is ook populair hier. Susto is Spaans voor schrik. De kinderen gaan om een hoekje staan, jij loopt langs alsof je niets doorhebt, zij schreeuwen susto en jij slaat je handen voor je mond.

Zaterdag 22 juli-

Zaterdag, weekend! Ondanks dat ik in het weekend vrij ben probeer ik zeker dit weekend zoveel mogelijk met het gezin te doen. Vanaf maandag ben ik elke morgen meer dan zes uur alleen met de kinderen en dan moet er toch wat wederzijds vertrouwen zijn. Overdag gingen we het huis niet uit want de hitte is verschrikkelijk. Rond een uur of vijf was het nog maar dertig graden dus besloten we met zijn allen een uurtje naar het strand te gaan. Vila real heeft zijn eigen strand dat ik vanaf de woonkamer kan zien. Aangezien we overdag niet naar buiten gaan en de zon 's avonds niet heel fel meer is zal ik waarschijnlijk dus even bleek terugkomen als voorheen, alvast een waarschuwing, hou die zonnebril bij je voor mijn bleke benen ;). Het strand hier is erg fijn, je kunt daadwerkelijk zwemmen en het niet steenkoud hebben. Na het strand bezochten we de oma aan moeders kant. Zij let normaal op de kinderen en spreekt geen Engels. Ik voelde me een beetje als een koe op de vleeskeuring onder haar blik. Ik denk dat het wel oké ging. Mijn Spaans is niet verschrikkelijk, ik heb er al heel wat uren thuisstudie in Nederland opzitten sinds februari. De hoofdpijn die ik gisteren had is wat afgezakt. Ik heb de afgelopen dagen telkens bijna drie liter gedronken, maar plassen hoefde ik niet, zoveel zweet, vandaag lijkt het beter te gaan haha.

Zondag 23 juli-

Zondag, morgen is de eerste werkdag, nagelbijten en al die dingen. 's Morgens heb ik weer wat tijd met de kinderen doorgebracht, uitslapen lukt hier niet, je zweet je kamer uit. Ik heb een airco op mijn kamer, maar daarvan raken mijn ogen ontstoken en dus slaap ik zonder. Het middageten is hier pas rond een uur of twee, vandaag had ik voor het eerst geen verschrikkelijke honger rond twaalf. Tegen het begin van de middag, na het eten gingen we met de auto naar de andere opa en oma. Samuels ouders. Zij wonen in Benicassim. Een soort Benidorm, maar kleiner. Benidorm ligt iets ten zuiden van Valencia en wij wonen ten noorden. Op weg er naar toe had Samuel zijn siësta nog niet gehad en bleef maar krijsen. Niet huilen,echt krijsen. Een goede voorbereiding op morgen zullen we maar zeggen. Ook deze opa en oma spreken geen Engels, maar ze spreken daarnaast ook geen Spaans. Alleen maar keihard Valenciaans, een haast Fries dialect voor mijn oren. Het communiceren ging beter dan verwacht en het was erg gezellig. Deze mensen zijn zo'n beetje het stereotype Spanjaarden. De opa was ooit eens in Nederland geweest en bleef maar "smakelijk" zeggen. De eerste keer was ik zo van de kaart van een Nederlands woord horen te midden van een Spaans gesprek dat ik antwoordde in het Duits. De oma had paella gemaakt, een gerecht dat uit de regio Valencia komt en wat ik na terugkomst naar Nederland waarschijnlijk nooit meer zo kan eten tenzij ik terugkom. We gingen met opa en oma vervolgens naar de zee bij Benicassim en eindigden bij hun eigen zwembad. Zwemmen is een geweldige activiteit hier.

Maandag 24 juli-

Wakker worden en in slaap vallen met meer dan vijfentwintig graden is nog steeds een klein obstakel. Meteen na het avondeten wil ik naar bed (rond middernacht dus...) maar dan kan ik de slaap maar niet vatten. Vandaag was mijn eerste echte werkdag. De vader heeft besloten deze eerste week nog thuis te werken dus dat haalt de druk er al iets van af. Samuel heeft namelijk de neiging te gaan krijsen zodra hij zijn vader of moeder niet kan zien en dat moet eerst stoppen. Als dat ergens deze zes weken al stopt. Het stopte niet bij Olivia toen ze naar de peuterschool ging tot ze haar er weer afhaalden. Slik. De moeder gaf me een heel schema, maar dat was volledig in het Spaans. Goede oefening! Eigenlijk verliep vandaag veel van een leiden dakje. Ik kom nog een beetje handen en ogen te kort met twee kleine kinderen, maar ook het poepluiers verschonen en eten maken/geven gaat prima. Ik kan dit!

Dinsdag 25 juli-

Half acht, rise and shine! Ik ben geen ochtendmens, maar hier kom ik graag mijn bed uit zodra de zon mijn kamer heeft gevonden. Mijn tweede werkdag. Samuel heeft de neiging de werkkamer van zijn vader binnen te gaan, maar dat was vandaag alweer minder dan gisteren en hij krijst verder niet dus ik ben redelijk tevreden. Kleine stapjes, ik kan moeilijk verwachten dat ze allebei meteen een wild vreemde niet Spaanssprekende tiener erg waarderen. Op de dagen dat ik taalles heb ben ik eerder vrij en werk ik maar tot 14. Ik moet namelijk meteen om 14 weg om de trein naar Valencia te halen. Ik had Denise uit Oostenrijk geappt en we ontmoette elkaar in de trein. Het was mijn eerste taalles en ik spring halverwege de cursus in. De taallessen worden ook gegeven door Magdali die eigenlijk ALLES is zodra je in Spanje aankomt. Deze les ging over beroepen en dat had ik toevallig net een week voor vertrek in Nederland geoefend. Ik kon vandaag redelijk goed meekomen en zowel Magdali als ikzelf waren daardoor verrast. Ik hoop maar dat ik daardoor de lat niet meteen te hoog voor mezelf heb gelegd ;). Na de twee uur taalles ben ik samen met Denise een ijsje wezen eten in de stad alvorens we de trein terug pakten naar ons gezin.

Woensdag 26 juli -

Ik ben hier alweer een week! Dat ging een stuk sneller dan verwacht... Ik mis nog niet echt iemand, maar misschien komt dat omdat ik nog steeds veel met mijn meest geliefde Nederlanders praat (Mam en Jur thankssss) Vandaag was echter wel even hell op aarde. Olivia rende de hele tijd weg en wilde niet met me praten en Samuel liep maar te krijsen en wilde me slaan. Ik zat even met mijn handen in het haar. Maar goed, het zijn kinderen dus ademhalen en weer verder. Het begin van de ochtend ging wel goed en het middageten ook. Samuel gaf me zelfs de huissleutels en stelde voor om samen weg te lopen. Onwijs schattig. Ik kan deze eerste week echt een gevalletje pieken en dalen noemen, geloof ik. Ik heb nu al zin in alle andere weken :)